Çok yakın gördüğüm bir arkadaşım nişanımdan bir gün önce nişan , düğünümden bir gün önce düğün yapmaya karar verdi.
Ben bu olaya o kadar sinirlendim ki, nişan konusuna bir şey demedim. Ama düğün olunca tepkimi belli ettim 12 aydan nasıl benim evleneceğim ayı seçebilirsiniz diye. Zaruri olduğunu, çok uğraştığını ama olmadığını felan söyledi. 2 ayrı ilde düğün olacağı için onun yüzünden benimkinin birine gelemeyecekler. Bu belli. Ben tepkimi belli edince hemen sinirlendi, ben de sinirlendim.
Sonrasında tartıştığımız için bozuştuk tabi ki. Ortak arkadaşlarımızı aramış, anlatmış. Ben duruma aşırı sinirlenmeme rağmen akşam mesaj attım ben seni seviyorum, kaç yıllık arkadaşız. Böyle olmasın diye. Tepki olarak o zaten ayarlamak zorunda olmadığını ama çok uğraşmış ama zaten sorunda değilmiş lütuf etmiş. Tepkim normal değilmiş onun kişisel alanına gasp etmişim, kendimi damadın ailesi ile kıyaslıyormuşum. Konuşmamızın faydası yokmuş, umarım her şey senin için iyi olur demiş. Sinir küpü oldum, inanılmaz derece. Ben de çok inat biriyim ona rağmen böyle küslük olmasın diye mesaj attım ama aldığım tepki bu oldu.
Ve ortak arkadaşlarım küslük yapmayın diyorlar, bir kısmı da bana yükleniyor.
Çünkü benim sırtıma binmesi kolay geliyor.
Neden her işim bana sınav oluyor. Nasıl odaklanacağım. Gerçekten bilmiyorum artık. Dua olarak bile ne dua edeceğimi bilmiyorum
Tüm bayram boyunca bir çok sebepten stresten öldüm, sinirlerim yay gibiydi. Şye sinirlendim, trip attım bir sürü. Genellikle cevap vermedi, o da gergindi. Ne konuşmalar hazırlamıştım. Hepsi geçti, her şey gibi. Görünce konuşunca çok rahatladım. Korktuğum gibi olmadı, destek oldu bana. İçimde kalan bir şey olmadı. Yüzüğe alışmaya çalışıyorum. Sık sık parmağımda çeviriyorum.
Her zaman her şey yolunda gitmiyor, bazı günler de gidiyor.