Tumgik
#τρέλα
psyxhmou · 2 years
Text
Tumblr media
«Εσένα θέλω».
«Και εσύ θέλεις εμένα».
Judith McNaught, Σχεδόν Παράδεισος.
12 notes · View notes
romios-gr · 2 years
Text
Tumblr media
Να εύχεσθε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθή ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή.  Να επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλα και στο αδιέξοδο. Τι μας περιμένει δεν ξέρουμε. Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, το δείχνει... Γι’ αυτό, για έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει να στηριχθούμε πιο ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-kosmos-odigeitai-stin-sygchysi-stin-trela-kai-sto-adiexodo-ti-mas-perimenei-den-xeroyme/
0 notes
venzinh-kai-stoupi · 1 year
Text
πάντα θα είμαι εκεί,
να μετράω κάθε σου πληγή
2 notes · View notes
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Κι άλλα screenshot με τον φίλο μου <33
4 notes · View notes
hlektras-world · 6 months
Text
Αν είχες γεννηθεί σε ένα τρελοκομείο, δεν θα είχες κανέναν τρόπο να ξέρεις ότι όλοι εκεί είναι τρελοί.Θα έπαιρνες την τρέλα ως κανονικότητα. Αυτή είναι η σημερινή κατάστασης της ανθρωπότητας.
-Έκχαρτ Τάλε
219 notes · View notes
fegg4ropetra · 6 months
Text
Τετάρτη 8/11/2023 (2.23 π.μ.)
Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι. Δεν είχα ξανά βιώσει ποτέ τέτοια επιθυμία να γνωρίσω έναν άνθρωπο που ούτε καν είχα δει από κοντά στη ζωή μου. Πες το ένστικτο, πες το κάλεσμα, δεν ξέρω τι ήταν. Αλλά με τραβούσε μέρα με τη μέρα ήθελα να μάθω όλο και περισσότερα γι αυτόν τον άνθρωπο. Ήθελα να μάθω τα πάντα. Τι βιβλία του αρέσουν, πως ήταν η παιδική του ηλικία, τα ψυχολογικά του τραύματα, τι τον κάνει χαρούμενο, τι δυστυχισμένο, όνειρα, πιστεύω, αντιλήψεις, ανασφάλειες, τα πάντα όλα. Έχει ξυπνήσει ένα συναίσθημα που είχα να νιώσω χρόνια. Και τον ευχαριστώ γι αυτό κι ας μην έκανε τίποτα. Απλά υπήρχε. Δεν ξέρω αν είναι παρορμητισμος, τρέλα ή μοίρα αλλά ένιωθα πως έπρεπε να τον γνωρίσω. Έπρεπε να δω αν αυτή η επιθυμία που είχε καρφωθεί στο μυαλό μου δεν ήταν παράλογη και ότι όντως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Το πιο ασήμαντο μέσο επικοινωνίας έγινε και το πιο σημαντικό για μένα εκείνο το διάστημα μέσα από like, story, μυνήματα κατάφερα να πάρω έτσι μια γεύση απ' αυτόν τον άνθρωπο. Και που ξέρεις ίσως έβγαινε σε καλό. Γι αυτό κι εγώ έκανα το βήμα και έστειλα το πρώτο μήνυμα. Χαχαχ γελοίο ε; Έκανα θαρρείς τόσο μεγάλο κόπο. Κι όμως οι σκέψεις "αν" μου έτρωγαν το μυαλό ακόμα και με αυτό το απλό και ασήμαντο πράγμα. "Κι αν δεν είναι αυτό που νομίζω;" "Κι αν δεν θέλει να μου μιλήσει;" "Κι αν θεωρήσει ότι είμαι απελπισμένη;" "Κι αν δεν είναι αρκετή;" "Κι αν δεν καταφέρω να του κάνω εντύπωση;" "Κι αν συνειδητοποιήσει ότι είμαι απλά ένα κοριτσάκι;" "Κι αν με περάσει για χαζή;" "Κι αν είναι αυτός άλλος ένας βλάκας;" "Κι αν χάνω τον χρόνο μου;" "Κι αν με δει..... Όπως με βλέπω εγώ;". Ιδιαίτερα αυτή η τελευταία ερώτηση τρώει πάντα το μυαλό μου σαν αρρώστια σε οποιαδήποτε συναναστροφή κάνω με άνθρωπο. Κι όμως για πρώτη φορά στη ζωή μου όσο γελοίο και να ακούγεται κατάφερα να κάνω στην άκρη όλες αυτές τι σκέψεις και να στείλω αυτό το απλό μήνυμα. Κρύος ιδρώτας με έλουζε και τα 24 λεπτά που έκανε για να μου απαντήσει. Αυτό ήταν. Μετά από κει ξεκίνησε η πιο υπέροχη πρώτη συζήτηση που είχα κάνει ποτέ με άνθρωπο μέχρι τώρα. Δεν με ένοιαζε καν που θα βγει απολάμβανα απλά το κάθε λεπτό. Ένιωθα λες και με καταλάβαινε στο έπακρο. Λες και γνώριζα μια ψυχή που κατά βάθος ήταν ήδη γνώριμη. Συζητήσεις περί δουλειάς, άγχους, ταξιδιών, βιβλίων, μουσικής ατελείωτες που με έκαναν να πιστεύω όλο και παραπάνω πως αυτό που μου είχε κολλήσει στο μυαλό μπορεί όντως να μην ήταν τρέλα. Απλά να ήξερα υποσυνείδητα ότι αυτόν τον άνθρωπο με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να τον φέρω στη ζωή μου.
(Ανώνυμες ιστορίες ανθρώπων που δεν φοβήθηκαν να ζήσουν...)
80 notes · View notes
Text
Σ'ειδα στον ύπνο μου,
γαμω την τύχη μου ,έχω καιρό να ακούσω νέα σου.
Μου λείπει η παρέα σου,
τα ξημερώματα σαν και αυτά που έχω ανάγκη λίγη από την τρέλα σου.
Η λογική αυτού του κόσμου με εξοργίζει.
23 notes · View notes
mysterydark · 1 year
Text
Μέσα στην τρέλα
αυτής της πόλης
τα μάτια σου
θα με έσωζαν..
165 notes · View notes
indianthi · 9 months
Text
Άναψαν τα παράξενα ασύμμετρα φωτάκια του Παρισιού εμείς καθόμασταν αμέριμνοι σε κάτι ελεύθερες λίμνες να στοχεύουμε προς το άγνωστο πρόσωπο της ζωής ότι είχαμε διαλύσει απο το ροκ μπαρ μεθυσμένοι ο άλλος λες και είχε καταπιεί το αμίλητο νερό εγώ με μία αστείρευτη τρέλα μονόλογου μου ρίχνει μία σκουντιά ο μαλάκας τόσο που ήταν δυνατή ώστε να καταφέρει να μου ρίξει την μπύρα και να διασκορπιστεί στα πέτρινα βρόμικα πλακάκια του δρόμου . Ντίλαν: Μου τέζαρε η μπύρα ρε τελειωμένε! Φρανσίσκο: Αν κάνεις μυθοπλασίες πάλι πως είμαστε κάπου στο Las Daumensil του Παρισιού ξύπνα γιατί αυτή την στιγμή αράζουμε στο Αμφιθέατρο της Πάτρας κάπου προς τα περιθωριακά κι αν δεν θέλεις να σου μουντάρω , ξύπνα διπλά γιατί δεν βρίσκεσαι σε όνειρο, αλλά στην πραγματικότητα . οι μόνες λέξεις που κρεμόντουσαν στα χείλη του ήταν μονάχα αυτές και μεθυσμένες αν και λιγότερες μεθυσμένες . Ντίλαν: Ω ρε πούστη , σοβαρά; με έκανες πουτάνα . Φρανσίσκο : Δεν φταίω εγώ , λογαριάσου με την ουτοπία που έχεις μέσα στο μυαλό σου. @sakalam
Tumblr media
29 notes · View notes
daddy-issuess · 1 year
Text
Και ξέρεις τι μου λείπει από τη ζωή;
Πάθος.
Αυτό που καίγεται ολόκληρο το στήθος σου στην σκέψη και μόνο για αυτό που θες.
Αυτό που πονάει η καρδιά σου από την χαρά που σε γεμίζει όταν κάνεις αυτό που θες.
Αυτό που σε κάνει να τρελαίνεσαι.
Να ξεπερνάς τα όρια σου.
Τον εαυτό σου.
Αυτό που θες να σε κολλήσει ο άλλος στον τοίχο και να σε κάνει να ξεχάσεις πως να αναπνέεις.
Αυτό που σε κάνει να θες να δώσεις τα πάντα για αυτό που λαχταράς.
Αυτό που δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου.
Η τρέλα.
24 notes · View notes
chanse4u · 7 months
Text
Δεν αντέχω άλλο να παλεύω με τις λέξεις
Θέλω να σε σφυξω στην αγκαλιά μου
Τόσο σφυκτα δεν θα το πιστέψεις
Να ενώσει η αγκαλιά όλα τα γράμματα
Του αγαπω
Δεν αντέχω άλλο σου λέω
Περναω σαν σκιά μέσα από τα στενά
Και σαν σκια κρύβομαι απο τον ήλιο
Περιμένοντας κάπου δειλά
Δεν αντέχω άλλο σου λέω
Έχω τόσα να σου πω και όλα εξαφανίζονται
Νιώθω λες και ζω σε κόμμα
Και ξυπνάω από αυτό μόνο όταν σε ακούω
Δεν ξέρω αν τρελάθηκα
Αν και η τρέλα πλεον με ξεπερνά
Ξέρω πως δεν αντέχω μακριά σου
Και σαν λουλούδι μαραινομαι
Έξι εβδομάδες τώρα
Τα χείλη ξερα
Η ανάσα κομμένη
Σαν φιλι στο στόμα
Που του γυρνάει το μαγουλο
Και Σφαλιάρα μαζί
_κανένας_
8 notes · View notes
dos-almas-blog · 1 year
Text
Tumblr media
Να σ’ αγαπώ με τα μάτια κλειστά
Σημαίνει να σ’αγαπώ τυφλά.
Να σ’ αγαπώ και να σε βλέπω κατά πρόσωπο
Θα ήταν τρέλα…
Εγω θα ήθελα να μ’ αγαπούν με τρέλα.
25 notes · View notes
attichoney4u · 7 months
Note
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας από ελληνικές σειρές;
Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που μου αρέσουν.
Από το Παρά 5, είναι η Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου, γιατί θαυμάζω την τρέλα της και επειδή την φαντάζομαι αυτιστική, μιας και εγώ είμαι, και ο Σπύρος, γιατί είμαι φοιτήτρια και ταυτίζομαι με μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Από τις Σαββατογεννημένες, η αγαπημένη μου από το κεντρικό τρίο (αν και όλες μου αρέσουν) είναι η Σούλα, δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φαίνεται πιο ώριμη.
Από Κωνσταντίνου και Ελένης, πάντοτε θεωρούσα την Πέγκυ και την Ματίνα τις πιο αστείες.
Τέλος, Σωσώ από τα "Εγκλήματα". Απλά ο καλύτερος κακός που έχει εμφανιστεί στην ελληνική τηλεόραση.
8 notes · View notes
justforbooks · 4 months
Text
Tumblr media
«Η θερμοκρασία το βράδυ ήταν γύρω στους μείον είκοσι βαθμούς Κελσίου, και με τον αέρα που έφτανε απ’ τα υψώματα γύρω από την πόλη ήταν σίγουρο ότι θα σπάγαμε τα μούτρα μας. Στους μείον σαράντα βαθμούς Κελσίου: Κάθε γυμνό τετραγωνικό της επιδερμίδας, μόλις ερχόταν σε επαφή με τον αέρα, κοκκίνιζε και αμέσως μετά νεκρωνόταν απ’ την παγωνιά. Καθώς δεν υπήρχαν προστατευτικά κιγκλιδώματα στη στέγη, ο Λεό πέρασε πρώτος.
Έπρεπε να αποφύγουμε τις παγίδες της ταράτσας, τα ηλεκτρικά καλώδια, τις σιδερόβρεγες που ξεφύτρωναν απ’ το μπετόν, το οποίο γλιστρούσε εξαιτίας του χιονιού και του πάγου – όμως η θέα του Νορίλσκ ήταν φαντασμαγορική. Το μπλε της νύχτας, οι σκούροι γκρίζοι καπνοί που ξεπετάγονταν απ’ τις υψικαμίνους των εργοστασίων, απ’ τα φουγάρα των πλοίων που αναχωρούσαν αγνοώντας τι θα συναντούσαν, τα φώτα απ’ τις οικοδομές όμοιες με παρατεταγμένα στρατιωτάκια κατά μήκος των λεωφόρων – βρισκόμασταν σε σκηνικό του Μπλέηντ Ράνερ. Αλλά σε εκδοχή Σιβηρίας, κάτι που δεν έμοιαζε με τίποτε απ’ όσα έχω δει μέχρι σήμερα».
Με αυτόν τον παραστατικό τρόπο περιγράφει ο συγγραφέας Καρίλ Φερέ, γνωστός ταξιδευτής σε πολλά μέρη του κόσμου, τις περιπέτειές του στο Νορίλσκ της μακρινής Σιβηρίας, ένα από τα πιο γνωστά γκουλάγκ του Στάλιν, όπου ελάχιστοι επιβίωναν και ακόμα λιγότεροι γλίτωναν από την τρέλα. Πρόκειται για ένα από τα πιο συναρπαστικά βιβλία του Φερέ, που έχει τη μορφή ταξιδιωτικού ημερολογίου, και μας μεταφέρει στα μέρη που τον ενέπνευσαν να γράψει το βιβλίο του Πάγος, αποκαλυπτικό στην αλήθεια του και συναρπαστικό στις περιγραφές του.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
3 notes · View notes
paranalwma · 2 years
Text
Tumblr media
τρέλα πράγματα🤫
44 notes · View notes
tacitly-thinker · 1 year
Quote
Η μεγαλύτερη σοφία είναι να κάνεις υπέρτατο στόχο της ζωής την απόλαυση του παρόντος, γιατί αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα, ενώ όλα τα άλλα είναι παιχνίδια του νου. Θα μπορούσαμε βέβαια να την ονομάσουμε τη μεγαλύτερη τρέλα μας, γιατί κάτι που υπάρχει μόνο για μια στιγμή και χάνεται σαν όνειρο δεν μπορεί ποτέ να αξίζει μια σοβαρή προσπάθεια.
Η θεραπεία του Σόπεναουερ, Irvin Yalom
8 notes · View notes