In 2023 onderging Museum Jan Cunen in Oss een opvallende groei, met een aanzienlijke toename van het aantal bezoekers. Het museum sloot het jaar af met een indrukwekkend totaal van 20.000 bezoekers waaronder 5.000 scholieren en studenten. Dit markeerde een aanzienlijke stijging ten opzichte 2022, toen het bezoekersaantal nog op 12.500 lag.
Directeur van Museum Jan Cunen, Herman Tibosch, benadrukt de continue inzet voor inhoudelijke kwaliteit als drijvende kracht achter het succes. "Elk jaar weten meer mensen ons te vinden. Daar werken we hard voor en het maakt ons zeker ook trots. Met een programmering die past bij Oss en mooie projecten in de stad bereiken we een zeer breed publiek, terwijl we ons ook landelijk weten te profileren. We streven naar duurzame groei en bouwen graag verder op dit succes."
Groei op allerlei gebieden
De groei manifesteert zich niet alleen in bezoekersaantallen, maar ook in inkomsten en naamsbekendheid, inclusief positieve ontwikkelingen in de museumshop en café Cunen. Het winnen van de prestigieuze VriendenLoterij Museumprijs was hierbij een absolute kers op de taart. Met een sympathieke campagne versloeg het museum twee grote, gerenommeerde collega’s (Wereldmuseum Amsterdam en het Nationaal Fotomuseum) en werd het dé publieksfavoriet van 2023. Een prachtig steuntje in de rug en een prijs die zich nog jaren zal laten gelden.
[wpmfgallery gallery_id="7113" size="medium" columns="3" targetsize="large" link="file" wpmf_orderby="post__in" wpmf_order="ASC" display_tree="0" display_tag="0" display="slider" gutterwidth="15"]
Bio Art
Ook opzienbarend was het tentoonstellingsprogramma. De Bio Art-tentoonstelling ‘Leven en laten leven’ trok, dankzij allerlei spraakmakende kunstwerken, nationale aandacht en met De Vorst van Oss & tijdgenoten stond ook de archeologische geschiedenis van de stad volop in de spotlights. De unieke kans om tien beroemde Vorstengraven bij elkaar te zien, trok liefhebbers uit het hele land naar Oss. Ook voor 2024 staat de programmering als een huis met Villa Curiossa als kloppend hart van de tentoonstellingen.
Een speciale focus van het museum vormen kinderen en families. Zij werden bediend met innovatieve projecten als de Graaftafel, de Junior eregalerij en het doe-het-zelf Mini-museum bieden een leerzame en boeiende ervaring. De populaire Sinterklaaskamer leidde tot een aanzienlijke toename van de allerjongste bezoekers. Aankomend jaar staat De Keuken van Constance, een maakplek voor kinderen, nog op het programma.
Jan Cunen blijft slapen
Met een veelzijdig programma van hedendaagse kunst en lokaal erfgoed staat het museum volop op de kaart. Daarnaast verlegt het steeds weer zijn grenzen. Het kunstproject "Jan Cunen blijft slapen" waarbij kunstwerken een weekend lang logeren in een wijk in Oss, bracht het museum in contact met allerlei nieuwe doelgroepen en krijgt in 2024 een vervolg in de Ruwaard.
Het nieuwe Jan Cunen staat er goed voor en bevindt zich - dankzij alle zichtbaarheid - ook organisatorisch en financieel in rustig vaarwater. 2024 zien we dan ook met vertrouwen tegemoet!
0 notes
Bordeaux - Les Landes - Baskenland
🌇 Op woensdag 28 september komen we dan eindelijk aan in Bordeaux. We vinden hier een fijn plekje waar meer campers en camperbusjes de nacht doorbrengen op een half uurtje fietsafstand van de binnenstad. We merken dat we opeens in een andere omgeving zijn beland en komen hier veel meer jongeren tegen die ook voor langere tijd op reis zijn, in plaats van alle gepensioneerden. Zo hebben we het meteen gezellig met Tim en Hannah uit Hamburg, met wie we de volgende dag Bordeaux verkennen
👖 Deze stad verrast ons enorm. Bordeaux wordt wel klein-Parijs genoemd en dat is precies de juiste omschrijving. Ook worden er wat kleren aangeschaft. Hendrik en Tim zijn druk aan het passen terwijl Hannah en Jacqueline in hun beste Frans met de verkoopster overleggen wat ons wel of niet bevalt aan de gepaste kleding. We sluiten af met een lekkere bak koffie.
🏄🏻♀️🏄🏼♂️ Tim en Hannah hebben een compacte bestelbus mooi omgebouwd tot camperbusje en op het dak liggen 2 surfplanken. Surfen. Iets wat wij ook fantastisch vinden en waar we niet mee kunnen wachten om weer op te pakken! We doen de nodige ideeën op maar voordat we richting de kust gaan, terwijl Tim en Hannah weer verder zijn getrokken, gaan wij nogmaals een middag de stad in met de fiets.
🍷 We beginnen met een wijn-museum, inclusief proeverij. We krijgen van tevoren te horen dat de wijnproeverij zal starten direct na de museumtour. Dit tourtje stelt ons enigszins teleur: het is maar een kort rondje maar geeft desondanks wel een goede indruk van de wijn-handelsstad die Bordeaux al eeuwen is. Na de tour krijgen we te horen: nog 5 à 10 minuten wachten voor de proeverij. Prima, want wij vermaken ons wel in de museumshop waar wijnen liggen van meer dan € 1000,-.
⌚️ Genoeg interessants dus, maar na een half uur wachten begint ons geduld wel op te raken en vragen we nog eens hoe het ervoor staat. “Nog een paar minuten.” Tja wat moeten we zeggen, het is Frankrijk. Maar na nog eens 10 geïrriteerde minuten stappen we nogmaals op de mensen achter de balie af. “Nog een paar minuten”, horen we al gelijk zonder een vraag te stellen. We laten vrij duidelijk weten dat het 40 minuten geleden ook al een ‘paar minuten’ was en dat als het nog eens 40 minuten duurt, het van ons niet hoeft. Wij hebben nog andere plannen. Opeens blijkt het toch wel direct mogelijk. Enigszins ongemakkelijk gaan we zitten en worden we door de Italiaanse medewerker geholpen. We zetten het ongemak opzij en luisteren aandachtig, maar dit valt niet mee. Om 2 redenen.
🤯 Allereerst, hoe lief deze dame ook is, kijkt ze toe alsof ze net 5 jointjes heeft lopen hijsen waardoor haar oogleden op half 7 staan. De tweede reden is haar accent. Ja oké ze spreekt Engels maar wel op de meest Italiaanse manier mogelijk. Every-u word-u ends-u with-u a-ju sound-u of-u an-u u/e. Na 10 minuten decoderen beginnen we aan haar accent te wennen, maar hebben we intussen bar weinig opgestoken van de wijnstreken en -verschillen rondom Bordeaux. Maar na 2 goede glazen wijn, verdwijnt alle irritatie en al het ongemak en voelt het alsnog als een fantastisch museumbezoek. En door.
🥂🍽️ We struinen door Bordeaux en genieten van deze bruisende stad met overal pleintjes, eettentjes, barretjes en ga zo maar door. We gunnen onszelf ook deelname aan deze gezelligheid en eten een heerlijk hapje buiten de deur bij ‘Le Lion Lila’s’ oftewel: ‘De Paarse Leeuw’. Het eten heeft niks met paars of leeuw of paarse leeuwen te maken maar smaakt heerlijk!
🌊 Na een tijdje van Bordeaux te hebben genoten trekken we verder en komen we terecht in het plekje Mimizan-plage, eigenlijk bij toeval. Dit blijkt een waar surf-walhalla met ontzettende goede, hoge golven en een hoop surfscholen. Uit enthousiasme willen we hier direct al wel het water in, maar we besluiten nog even geduld te hebben en genieten alleen al van het sfeertje wat het strand en het surfen met zich meebrengt. We draaien hier bij een wasserette weer wat wasjes en trekken door. We komen vervolgens uit bij een mooi dennenbos, direct achter de duinen. Ook hier zien we mega veel jongeren en nemen wij alleen een frisse duik in de wilde zee. Ook lekker. Vervolgens komen we uit bij Hossegor/Capbreton. Hier hebben Tim en Hannah een perfect plekje voor ons gereserveerd op een camperplaats van asfalt, direct achter de duinen die ruimte biedt aan 130 campers. We hebben hier water en stroom en zonovergoten dagen. Ook ontmoeten we hier nog een ander Duits stel met hun hond en naast ons staat een Nederlands gezinnetje, die na een reis van 6 maanden weer bijna huiswaarts gaan, naar het altijd mooie Amersfoort. Genoeg gezelligheid dus!
🛍️ Samen met Tim en Hannah gaan we -nu het hoogseizoen voorbij is- op zoek bij Outlets naar goedkope wetsuits voor het surfen. Dit zijn dure dingen maar vooral ook mega strakke krengen als je ze voor ‘t eerst aan doet. De regel is: bij het passen moet het verschrikkelijk oncomfortabel zijn, te strak en te heet. Dan heb je er in het water een perfecte wetsuit aan. Het zal wel. Hendrik heeft geluk en vindt een relatief goedkoop en goede wetsuit in 1 keer passen. Jacqueline niet, zij moet wel 5 keer passen en dat werkt niet. Per pasbeurt stijgt je lichaamstemperatuur met ongeveer honderd graden Celsius, zweet je het uit en begin je lekker klam te worden. En dan probeer je je in een volgend pak te hijsen die misschien wel goed zal zitten, maar dat natuurlijk nooit doet vanwege eerdere pas-sessies. Drama. Hendrik slaagt, Jacq niet.
😁 De volgende dag kan Hendrik Hannah’s surfboard en soms ook die van Tim lenen waardoor de eerste golfjes een feit zijn, terwijl Jacq zich vermaakt met de 9 maanden oude hond van het andere Duitse stel. Ook geen slechte ochtend!
💶 Het betaalsysteem op deze camperplek is trouwens wel bijzonder. Elke ochtend en elke avond komt een vrouw van de gemeente langs (‘The Paying Lady’) die alle kentekens registreert en dan bepaalt of je de portemonnee moet trekken. Het systeem is echter niet waterdicht en van Tim en Hannah vernemen we dat je zomaar eens geluk kan hebben en een nachtje minder hoeft te betalen. Uiteindelijk betalen wij voor 2 van de 3 nachten, omdat de ochtend van ons vertrek deze vrouw helaas te laat was voor ons.
🛒 Wij hebben namelijk een drukke dagplanning: een wetsuit voor Jacq scoren, eigen surfboards vinden (eventueel tweedehands), hoezen voor de surf boards, bevestigingsmateriaal om deze dingen mee te kunnen nemen en een boodschap doen. Het kost ons een hele zaterdag maar we zijn dan wel 100% geslaagd. De tweedehands surf boards van surfscholen blijken veelal te duur en behoorlijk gebruikt. Ook het advies is vaak enigszins subjectief. Toevallig is voor ons bij elke surfschool een ander type board het meest geschikt, namelijk net die ene die zij hebben liggen en waar ze wel van af willen. Uiteindelijk vinden we bij de Decathlon ongeveer alles wat we nodig hebben, voor bijna dezelfde prijs als de tweedehands boards.
🅿️ Die nacht staan we op een volgende plek bij Biarritz. Hier ontmoeten we een ontzettend leuk Belgisch stel: Jonathan en Rosalie. Met Jonathan willen we samen gaan surfen maar de golven en het getij hebben andere plannen met ons. Nadat we eindelijk alles gereed hebben (lees: wetsuits aangekregen, de vinnen aan de surf boards bevestigd, wax op de boards gedaan en flink ingesmeerd met zonnebrand), blijken de golven zo’n 4 à 5 meter hoog te zijn geworden. Oververhit en uitgeput ploffen we neer op het strand. Het is 27 graden en hebben al een uur onze wetsuits aan. Die zijn gemaakt om je lekker warm te houden in koud water. Maar wij dragen ze op het droge, in de brandende zon omdat het allemaal iets langer duurde dan gedacht. We nemen uiteindelijk alleen een frisse duik om even goed af te koelen en laten deze golven over aan de pro’s.
🍇 Die avond besluiten we samen met Jonathan en Rosalie lekker te gaan ‘aperitieven’: borrelen dus. Amai, zalig. Dit lukt ons iets beter en we hebben een super gezellige avond.
🥷🏻 Van Tim en Hannah vernemen we nog dat de eerstvolgende nacht nadat we bij hen zijn weg gegaan, er een hoop is gestolen bij verschillende mensen. Zo zijn zijzelf hun skateboards kwijt, maar gelukkig niet hun surf boards, bij anderen zijn namelijk wel de surf boards meegenomen en bij weer anderen zijn de e-bikes verdwenen. Net op tijd weg gegaan dus!
🚗 Tijdens het verplaatsen van de ene naar de andere plek begeven we ons eigenlijk nooit op de snelwegen, die vermijden we vanwege de tol. Wat we wel tegenkomen is het Franse verkeersgedrag, dat we allemaal misschien wel kennen. Ze weten zich overal goed tussendoor te proppen waarbij het gaspedaal aardig wordt ingedrukt. En loeren in het verkeer doen ze ook, om je even duidelijk te maken wanneer je iets doet wat ze niet zint. Klein verschil met de nette landen waar we doorheen zijn gereisd onlangs: Zweden, Denemarken en Duitsland.
🚲 Oh ja en fietsen doen we natuurlijk ook af en toe, maar hier in Frankrijk houden de aangeduide fietspaden soms gewoon op, om ergens verderop aan de andere kant van de weg opeens weer verder te gaan. Als je dit niet weet, mis je het fietspad nog wel eens. Zo ook met Tim en Hannah op weg naar de outlet. Resultaat: 4 fietsende toeristen op een rotonde en een rij claxonnerende en vooral scheldende automobilisten erachter. Grappig hoe we verder zakken op de wereldkaart terwijl het temperament juist flink stijgt. Op naar Spanje.
⛽️ Voor die tijd moeten we nog wel even tanken: Een feestje toen we in Frankrijk kwamen vanwege de prijs, inmiddels een ware zoektocht. Pas bij het derde tankstation kunnen we daadwerkelijk onze tank volgooien, waarna we een snelle boodschap doen en ongeveer 20 minuten later langs hetzelfde tankstation rijden. Deze is inmiddels gesloten, out of service: hadden wij ff geluk!
🇪🇸 In Spanje komen we wat Fransen tegen met wie we die middag gaan surfen. De golven zouden hier voor beginners goed moeten zijn maar dat valt wat tegen. Al doende leert men. De volgende dag blijkt een nationale feestdag vanwege de ontdekking van Amerika door Columbus. ‘Mundus Novis’ oftewel: ‘De Nieuwe Wereld’ die voor de Europeanen opengaat. Helaas is 530 jaar later hier alles is dicht. Wij nemen daarom maar een ‘rustdag’ en doen niet zoveel bijzonders.
🍕 De dag erna gaan we San Sebastián in. Hier bevinden zich de meeste sterrenrestaurants per vierkante meter ter wereld. Ter wereld hè, nu moeten wij hier wel een hapje eten. Wat een straf. Culinaire avonturiers als we zijn, eten we een heerlijke pizza. Gewoon omdat we daar zo’n gigantisch zin in hebben. En omdat sterrenrestaurants nou niet bepaald binnen ons budget vallen, uiteraard.
☀️ De volgende dag gaan we richting Zarautz voor een paar mooie surf dagen. Het weer is heerlijk, ruim boven de 20 graden en het surfen is altijd lekker. Soms ook frustrerend als het niet echt lukt, maar het geeft ook veel energie. De surfplanken gaan vervolgens weer in hoezen op het dak, die we met riempjes vastmaken. Ons patroon verandert ook iets. We douchen meer en meer in de camper na zulke surf dagen om van al het zout en zand af te komen, waarbij ook de wetsuits een spoelbeurt krijgen. Dat betekent wel dat de multifunctionele douchecabine langzamerhand weer zijn oude eenzijdige functie terugkrijgt. Dat heeft weer tot gevolg dat onze kleding die we hiervoor in de douche hadden opgehangen weer op andere plekken beland. Gelukkig is er altijd ruimte over in het woongedeelte van de camper wanneer we rijden, en ook in de cabine wanneer we niet rijden. Inmiddels is het duidelijk dat Hendrik iets te enthousiast van stapel is gelopen met het surfen en ergens in, bij of tussen zijn ribben iets heeft bezeerd, gekneusd verrekt of wat dan ook, waardoor voor hem het surfen weer op een iets lager pitje staat. Geen ramp, want met zulke fijne stranden, mooie natuur, gezellige mensen en leuke stadjes is er genoeg om van te genieten.
🛞 De volgende bestemming is dan ook Bilbao. Onderweg stoppen we weer even om onze bandenspanning op peil te brengen, waarbij de apparatuur allemaal iets anders en vooral minder modern werkt dan wij gewend waren. Hendrik vraagt in zijn beste Spaans om hulp en krijgt dit van twee vriendelijke mannen die onze camper fantastisch vinden.
🤌🏻 Een gesprekje voeren in half Spaans/half Engels lukt ook redelijk en het is hartstikke gezellig. Desondanks is er wel sprake van een kleine taal barrière aangezien wij geen vloeiend Spaans spreken en zij geen vloeiend Engels. Wat doe je dan als je toch af en toe contact wil met die vreemde Hollanders? Gewoon even weglopen en als je even denktijd hebt genomen kom je terug. Bijvoorbeeld om even te zeggen: “Max Verstappen World Champion!” Ja hartstikke leuk. Met de banden weer op spanning rijden we verder en komen we aan in Bilbao. Ook weer zo’n leuke stad, met gezellige straatjes en tapas barretjes.
🏟️ We staan op een camperplek met uitzicht op de stad die in het dal ligt en zien vanaf hier het Guggenheim museum en San Mamés liggen, het stadion van Athletic Club de Bilbao, de huidige nummer 6 in de Spaanse Liga, met een prachtig modern stadion die ‘s avonds rood/wit oplicht, in de kleuren van de club uiteraard.
🏖️ Wij vertrekken hier vandaag om de kust weer op te zoeken. Voor Jacq om te surfen, voor Hendrik om af te koelen met een paar dagen boven de 30 graden.
Ciao!
0 notes