Tumgik
#mesura
moodboardmix · 5 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Can Llimona,, Alella, Barcelona, Spain,
MESURA Architects
101 notes · View notes
searchsystem · 1 month
Text
Tumblr media
Mouthwash Studio (MWS) / Mesura / Logotype / 2024
24 notes · View notes
happywebdesign · 3 months
Text
Tumblr media
Mesura
8 notes · View notes
Text
The Serial Vision Home of Barcelona by Mesura
In the book The Concise Townscape, Gordon Cullen states that “one building standing alone in the countryside is experienced as a work of architecture, but bring half a dozen buildings together, and art other than architecture is made possible. Several things begin to happen grouping, which would be impossible in an isolated building. We may walk through and past buildings, and as a corner is turned, an unsuspected building is suddenly revealed.”
In the Serial Vision Home, a big, wide hallway serves as the leading spine of the space. The house’s walls, which are understood as an integral structure, create a feeling of transition while passing them by, giving each room a distinct character and atmosphere. In this sense, the body of walls of this Barcelona home becomes a metaphor for Cullen’s group of buildings. 
Transitioning Through Layering: Materiality as a Tool to Create Intuitive Spaces
As human beings, we are heavily influenced by the atmospheres surrounding us, effortlessly shaping our perceptions and changing our attitudes depending on the space we inhabit. In the Serial Vision Home, materiality assumes a leading role to help meet these premises and cover two primordial functions: setting the house’s mood and making every space intuitively identifiable. A soothing colour palette takes over the walls, ceilings, and floors to make these purposes palpable. This combination of tones creates a natural and pleasant environment; a sense of calmness reigns the space. 
The walls are coated with natural mortar using an aerated lime base, changing colour depending on the light, and off-white paint in the brightest rooms. Floors are set up in wood, and in certain areas such as bathrooms, they are built in stone. These combinations of materiality, light and colour alter as the user walks from one end to another, shaping different experiences while transitioning through the wall-layering of the Serial Vision Home.
A Matter of Perspective: Distribution in the Serial Vision Home
The Serial Vision Home is defined by a long, wide corridor that functions as the vertebral axis to transition via the house. With multiple rooms opening on both sides, this space is conceptually cut in half to distinguish two main areas: day and night. The first one turns to one of Barcelona’s liveliest streets, which keeps it alive from dawn to dark. In this first half, we find the living room, the dining room, the kitchen, an open library, a multipurpose room, and a restroom. When transitioning to the night area, the spine hits its thinnest spot right in the centre, opening up again to unfold into a big, peaceful park. The master bedroom and bathroom, the studio, the playroom, and an additional bedroom and bathroom make up this second half of the construction.
The house uses the large hallway’s depth to accentuate the compartmentation between areas. In the first half, areas such as the living and dining room come across as active for their brightness and, from this point on to the night area, spaces change in colour one after the other to help understand their role. Again, with the help of light, materiality and colour palette, the user can oversee the mood alterations throughout the Serial Vision Home.
Connection Between Spaces: Walls as a Tool for Gathering and Intertwining
Each area in the Serial Vision Home is created to adapt to the users’ needs, natures, and lives. The day zone, in particular, is organized in four independent spaces (the living and dining room, library, and kitchen) and has been designed so that their traditional functions are now inherently connected. The result is a diaphanous area for the users to develop everyday life, leaving enough space to wander around. 
This feeling is accomplished by an effort to open these formerly closed-up spaces; all master doors have been removed, and only two walls have been preserved, so a physical and dynamic visual connection is formed when walking through them.
All images by Marina Denisova
Courtesy of Mesura
3 notes · View notes
pablodelarcorey · 13 days
Text
Tumblr media
MESURA / INDIAN BEACH HOUSES / ECOSYSTEMS / RESIDENTIAL DEVELOPMENT / HOUSE
1 note · View note
abrightedspace · 11 months
Text
Tumblr media
Vasto Gallery in Barcelona by Mesura architects. Photography: Salva López.
Via @openhousemagazine
0 notes
cheaphousespending · 1 year
Text
Casa Dosmurs by Mesura "disappears entirely from the street's view"
Spanish studio Mesura has created a brick and concrete house that steps down a steep hill and features giant windows that frame the surrounding Mediterranean landscape. Named Casa Dosmurs, the home is designed to blend in with its site in the residential area of Alella in Catalonia, Spain, with its flat roof the only part visible from the adjacent street. Mesura has completed Casa Dosmurs in…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
george-muro · 1 year
Photo
Tumblr media
Se dice que hay dos tipos de familias: las tóxicas y las que no saben que lo son. 🤣 Esto es broma pero, hay rasgos negativos que se repetirán una y otra vez en los entornos familiares si no somos capaces de reconocerlos, aceptarlos y cambiarlos. Si existe alguno de estos malos hábitos en nuestra casa, es momento de ponerle fin. Recordemos que si no podemos transformar el problema, el reto es transformarnos a nosotros mismos. Posible solución. ⬇️ #Respeto #Mesura #Orden #ComunicaciónAsertiva #Cariño #Reconocimiento https://www.instagram.com/p/CnlHi38Ny13/?igshid=NGJjMDIxMWI=
0 notes
juliaridulaina · 7 months
Text
Guarir el món//Heal the world//Sanar el mundo
L’aferrament és una anomalia adquirida, com també ho és l’avarícia, l’ego, la luxúria i la ira. Totes aquestes anomalies de l’ànima han convertit el món en un lloc difícil de viure-hi. L’aferrament confon el què és l’amor. L’avarícia perverteix la propietat. L’ego transforma el jo, el què sóc, en quelcom difícil de tractar. La luxúria abasta tota mena de desigs transformant-los en obsessions…
Tumblr media
View On WordPress
1 note · View note
moodboardmix · 1 year
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Vasto Gallery, Barcelona, Spain,
Mesura,
Photos © Salva López
209 notes · View notes
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Vasto Gallery in Barcelona by Mesura architects.
383 notes · View notes
xexyromero · 2 months
Text
dame beso //. fem reader! x francisco romero
fem!reader, fran romero x reader, friends do lovers, light smut
cw: light smut!
sinopse: você pede ajuda do seu amigo fran para montar um móvel e vocês acabam se beijando sem querer (querendo).
wn: segue seu request, @ningssl! muito obrigada <3 espero que você gosteeee! ficou pequenininho, mas foi de coração.
“ai, amigo.muito obrigada por ter vindo hoje, sério!” você suspirou, agradecida, esticando todo o corpo e massageando um ponto específico das suas costas. maldita a hora que resolvera montar três prateleiras sozinha. bendita a hora que seu amigo fran aceitou vir ajudá-la.
“por nada, amiga. conte comigo sempre.” ele sorriu, genuíno. e você sabia que podia sim. fran era um dos seus amigos mais antigos e provavelmente uma das maiores estabilidades que tinha na vida.
eram três certezas que levava consigo: o céu era azul, nada como um dia após o outro e fran romero estava a uma ligação de distância, sempre. 
o argentino tinha chegado no seu apartamento 15 minutos depois que você mandou uma mensagem pedindo socorro, com café, um pãozinho doce e um martelo. passaram uma tarde mais do que divertida. era incrível estar com ele - sua energia leve e tranquila foi o suficiente para fazer aquela bagunça de parafusos fluir da melhor forma possível. 
“bom, seu móvel já está de pé e eu já estou de saída. não ganho nem um beijinho de agradecimento?” fran piscou, te oferecendo a própria bochecha. ele era muito adorável. 
você assentiu prontamente com a cabeça, se esticando na pontinha dos pés e erguendo o corpo para beijá-lo. no entanto, você se desequilibrou (maldito fran e seus 1 metro e 83 centímetros de altura!) e acabou plantando um selinho na boca dele. o encontro dos lábios te fez sentir uma corrente elétrica. ao perceber o erro, se afastou prontamente e ficou encarando aqueles olhos tão brilhantes.
não sabia muito bem o que dizer. ou o que fazer.
algo aconteceu. 
e tinha certeza que fran sentira também. 
em questão de segundos, ele te puxou para perto com a mão na sua cintura. “com licença.” falou, embora não estivesse pedindo licença nenhuma, e te beijou com ferocidade. você retribuiu, perdida naquela sensação nova. era verdade que vocês flertavam há muito tempo, mas, da sua parte, e imaginava que da dele também, nunca passou de uma brincadeirinha boba. 
uma brincadeirinha boba e insistente que já durava meses. pensando bem, pela forma como ele te beijava, talvez tivesse algo de verdade. 
você se esticava da forma de podia, os braços ao redor do pescoço dele para abaixá-lo e deixar os corpos próximos. ele tinha as mãos firmes na sua cintura, devorando seus lábios como se a vida dependesse disso. quando a língua pediu permissão, sabia que estava perdida. 
fran era muito cuidadoso - as mãos subiam e desciam da sua cintura para suas costas, das costas para o ombro, a pontinha dos dedos te causando arrepios. era respeitoso e ele evitava as partes descobertas do seu corpo. o respeito era adorável, mas você não estava muito afim dele no momento. aproveitou que uma das mãos do rapaz tinha voltado a sua cintura para guiá-la até a bunda. ele prontamente apertou. você não segurou o gemido que escapou da boca e achou particularmente maravilhoso gemer durante o beijo. 
os toques foram ficando mais intensos dos dois lados - fran, agora, não fazia mesuras e atacava seu pescoço enquanto as mãos passeavam por todo seu corpo; você aproveitava para arranhar sua nuca e costas, se deixando totalmente submissa. 
separaram os rostos, sem ar, mas deixando o corpo permanecer na mesma posição. o sorriso de fran era enorme. “eu sempre quis fazer isso.” comentou, esfregando os lábios com gentileza nos seus.
89 notes · View notes
jorgema · 9 months
Text
Primavera Inesperada: Cuando el Romance Llegó a Mi Puerta
~
Siempre anhelé que el romance, ese que es dulce y considerado, tierno y apasionado; ese que se relata en un poema y se vive en un sueño, tocara a mi puerta. Y no solo tocó a mi puerta, sino que llegó como el viento de primavera, renovando mi alma y provocando en mí mil suspiros que nacen desde la ilusión de un corazón con esperanza y fe. Llegaste con tu dulce sonrisa, tus palabras llenas de amabilidad y abrazos que me hacen sentir que he regresado a mi hogar. Llegaste con tu cálido querer y hermoso corazón que me hacen enloquecer. Porque ahora estás aquí, justo a mi lado, revoloteando sin descanso en mi mente, bailando sin mesura alguna en mi alma y haciendo que mi corazón sonría con ternura. Siempre esperé que el romance tocara a mi puerta, pero nunca imaginé que llegaría así: tan en complicidad, tan hermoso, tan dulce, y tan tú. No eres lo que esperaba, eres mucho más de lo que mi mente limitada pudo imaginar, pero eres, también, todo lo que siempre necesité.
— Contemplación Poética 07 || @jorgema
180 notes · View notes
lizveroworlds-blog · 4 months
Text
Aún guardo el sabor de la pasión en el beso de mis labios
que sin mesura probaron de tu ser
esa savia madura que a mi cordura enloquece.
En cada rincón de mi piel vive el fuego ardiente
que desgrana el instinto brutal de tu ego que se ensaña con mi cuerpo.
Perforas en mi vientre una y otra vez fecundando mi deseo de permanecer siempre perteneciéndote.
Es tu aliento induciendo al mío a vibrar tan alto,
en el silencio donde convergen nuestros sueños de hacer realidad estas fantasías, que tenemos.
Entrega que se vuelve repentinamente adicción, no basta un encuentro para dejar en paz el alma,
abrumador es el sentimiento que se empeña continuamente en que seamos uno siempre.
Pd. Un vivaz encuentro que nos arrastra.
Angel Liz
CorazóndeÁngel
Instinto
Tumblr media
56 notes · View notes
Text
Ama con con miedo y el amor te hará valiente, ama con mesura y el amor te hará loco, ama con la cabeza y el amor te enseñará a utilizar el corazón, ama con inteligencia y el amor te enseñará que la mejor forma de amar a veces es perder por completo la razón.
Efimera Lunar Intemporal
87 notes · View notes
Text
Et puis, un jour, elle fit ce qu’elle aurait dû faire, depuis toujours, depuis le premier jour.
Elle commença à choisir ce qui était bon pour elle, au lieu de se précipiter sur tout ce qui n’était absolument pas pour elle.
Elle écouta sa logique et sa cohérente raison au lieu de discuter des heures avec sa seule intuition. Ou son aveugle passion.
Elle fit l’effort de se reculer pour mieux voir et observer la personne désirée.
Elle mesura les sentiments de l’autre au lieu d’être obsédée par les siens et de les chérir, en son sein.
Elle osa donner moins, voire plus rien. Elle osa même retirer sa main.
Elle se tut devant les silences, elle disparut face aux absences.
Elle ne fit plus l’immense effort de parler pour que ses mots réparent la réalité malmenée.
Elle accepta les vides et les pots cassés.
Elle cessa de se battre pour l’amour, sans insister pour comprendre les silences ou les étranges mots du jour.
Elle cessa de courir après ceux et celles qui ne se manifestaient pas, ne répondaient pas, n’appelaient pas, ne donnaient pas, ne croyaient pas, ne venaient pas, ne voyaient pas, ne voulaient pas, ne faisaient pas confiance, de ceux qui n’étaient pas présents au présent.
Elle cessa de se détruire pour prendre la lune avec ses dents ou décocher le soleil pour ceux qui ne traversaient ni la rue ni la porte. Et que le vent les emporte !
Elle ne s’intéressa plus au vide des cœurs, ni aux désirs sans consistance des gens qui n’entrent jamais dans la danse.
Elle commença à se trouver belle d’être elle, à être fière de ses cicatrices ou de sa crinière.
Elle commença à s’aimer.
Elle commença à aimer ceux qui savaient aussi l’aimer.
Et ça, ça, c’était nouveau.
Nouveau et beau.
Martine SDY BENZAQUEN
Tumblr media
58 notes · View notes