Tumgik
#Φόβος
mple-selhnhh · 1 month
Text
Αν θες να διώξεις έναν φόβο αγκάλιασε τον.
Και πες του
«Έχω δεχτεί ότι είσαι εδώ αν θέλεις μείνε».
Φουντώνει πιο πολύ αν του πεις φύγε.
Novel 729 - Θύελλα
279 notes · View notes
orgismenh · 3 months
Text
Ιανουάριος 24/13
Σήμερα πέρασε ολόκληρη η μέρα σχεδόν και εγώ δεν έγραψα. Σήμερα ξύπνησα στις 10.30 μ.μ. εχθές το βράδυ αποκοιμήθηκα πάλι στον καναπέ κατά τις 03.30. Τα τελευταία βραδιά δεν κοιμάμαι στο κρεβάτι μου. Πάλι φοβάμαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Η πολυκατοικία είναι ασφαλής. Το διαμέρισμα μου βρίσκεται στον 4ο. Δεν κινδυνεύω. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Μάλλον ξέρω. Φοβάμαι τη μοναξιά. Στο σαλόνι δεν είμαι ποτέ μόνη. Ζω με σκιές και φωνές. Οι σκιές ανήκουν στη φαντασία μου. Τις πλάθει το μυαλό μου σε μια ακατανίκητη προσπάθεια να αντικαταστήσει τη συντροφιά του. Οι φωνές πάλι ανήκουν στο διπλανό διαμέρισμα. Το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία με την μικρή γκαρσονιέρα. Την έχω φανταστεί αυτή την γκαρσονιέρα άπειρα βραδιά καθώς ακούω τις φωνές. Είναι ένα δωμάτιο 30τ.μ. φωτεινό, χωρίς πολλά πολλά έπιπλα. Ένα κρεβάτι, ένα επί ένα με πάντα τσαλακωμένα σεντόνια και ένας καναπές ψιλοχαλασμένος λόγω χρήσης. Η τηλεόραση είναι κρεμασμένη στον τοίχο, είναι μεγάλη και πάντα ανοιχτή. Στο τραπεζάκι βρίσκονται τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα, κουτιά από μπύρες και κόκα κόλες, στα ντουλάπια της κουζίνας έχει μόνο μακαρόνια και τοστ, το ψυγείο είναι άδειο συνήθως και τα κουτιά απ'το delivery παρατημένα στον πάγκο. Το μπάνιο είναι μικροσκοπικό μα τα βράδια όταν η κοπέλα μπαίνει για ντουζ το αγόρι τρυπώνει μαζί της και κλείνουν την πόρτα στην Μίλι, τη γάτα τους. Δεν ξέρω αν συγκατοικούν στην γκαρσονιέρα, για λίγες μέρες χώρισαν κι οι φωνές έπαψαν, τα γέλια επίσης, μόνο κλάματα και τραγούδια χωρισμού ακούγονταν. Όταν γύρισα απ' τις διακοπές των Χριστουγέννων όμως τους βρήκα πάλι μαζί, στην γκαρσονιέρα. Κάθε βράδυ μέχρι τις 3 είναι πολλά άτομα μαζεμένα, μπαινοβγαίνουν φίλοι τους. Βάζουν μουσική, βλέπουν ταινίες, μιλάνε. Καμιά φορά με ενοχλεί η φασαρία τους. Βασικά να είμαι ειλικρινής τους ζηλεύω λίγο. Ο γείτονας έχει πάντα παρέα στο σπίτι, δεν νιώθει ποτέ μόνος, κι αν νιώθει δεν είναι. Τα βράδια ξαπλώνει αγκαλιά με εκείνη, το πρωί την αποχαιρετά με φιλιά, το απόγευμα το περνάνε ξεχωριστά, μα τα βράδια επιστρέφουν πάντα ο ένας στον άλλον. Θα απορείς τώρα που σου περιγράφω τη ζωή των γειτόνων μα σου είπα το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία κι οι ζωές μας παράλληλες. Και εκείνος ξέρει τι κάνω. Ξέρει τι ώρα χτυπά πρώτη φορά το ξυπνητήρι μου, ξέρει ότι αργώ να σηκωθώ πάντα δέκα λεπτά και περνάω άλλα δέκα στο μπάνιο. Ακούει τον ήχο της καφετιέρας και τα στορια που ανοίγω. Το σύρσιμο της καρέκλας στο μπαλκόνι. Ακούει τις playlists που ακούω κάθε πρωί. Και έπειτα κενό. Όλη μέρα λείπουμε κι οι δυο. Ξέρει ότι πάω σχολή, βόλτες. Ξέρει όμως ότι θα γυρίσω να διαβάσω. Με ακούει που καμιά φορά διαβάζω δυνατά προκειμένου να αποστηθίσω κάτι ή για να το καταλάβω καλύτερα. Ακούει τα τηλεφωνήματα μου με τη μαμά μου, τους φίλους μου όταν έρχονται στο σπίτι, μυρίζει το φαγητό όταν μαγειρεύω κι άλλοτε πάλι ξέρει ότι την βγάζω με τοστ όπως και εκείνος. Ξέρει επίσης ότι δεν θα παραγγείλω ποτέ όταν είμαι μόνη γιατί ντρέπομαι να ανοίξω. Ακούει το πλυντήριο μου κι όλα τα είδη μουσικής που ακούω, τις σειρές που βλέπω στο λάπτοπ και τα κλαματα μου στις 02.00 τα ξημερώματα. Με ακούει να κλαίω κάθε μέρα. Σου το είπα οι ζωές μας είναι παράλληλες, δεν συναντιούνται μα συμβαδίζουν. Μα το πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί ακόμη κι οι παράλληλες να γίνουν τέμνουσες. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα στον γείτονα, μα σε όσους ανθρώπους κατά καιρούς συμβαδίζουν, πάντα υπάρχει ένα σημείο τομής.
Σήμερα όλη μέρα διάβαζα. Προσπαθούσα να αναπληρώσω το κενό αυτών των ημερών που τεμπελιασα. Σήμερα πήγα μέχρι το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πόσο μου αρέσει να περπατάω στην Αθήνα. Την ρομαντικοποιω αυτή την πόλη μέσα στην απόλυτη ασχήμια της. Σήμερα δεν μαγείρεψα. Έφαγα μια σαλάτα και τοστ. Δεν είχα χρόνο, παραδόξως ούτε πείνασα ιδιαίτερα. Ήπια πολλούς καφέδες πάλι. Τέσσερις κούπες γαλλικό και δύο στιγμαίους. Ήπια και έναν freddo. Δεν φταίω! Το παιδί που δουλεύει στο μαγαζί με χαιρέτησε όταν πέρασα για το σούπερ μάρκετ, θα ήταν αγένεια να μην πάρω ένα καφέ. Σήμερα σκέφτηκα ξανά ότι είμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει. Με αγχώνει η σκέψη του πτυχίου. Να κάνω τι με ένα πτυχίο που δεν με ενδιαφέρει; μεταπτυχιακό; δεύτερο πτυχίο; να δώσω πανελλήνιες ή κατατακτήριες; μήπως να τα παρατήσω όλα και να δώσω για το εθνικό; απογοήτευση. Αυτό θα είμαι ο,τι κι αν κάνω μια κινούμενη απογοήτευση. Τώρα κανονικά αν με άκουγε θα με μάλωνε. Θα μου υπενθύμιζε να προσπαθώ να αγαπάω τον εαυτό μου. Δίκιο έχει είπαμε ότι πρέπει να προσπαθήσω. Προσπάθεια.
Σήμερα μίλησα με τη μητέρα μου. Τις τελευταίες μέρες δεν απαντούσα στις κλήσεις της. Ήταν λίγο ανήσυχη αλλά δεν μου γκρίνιαξε ιδιαίτερα. Πείστηκε ότι είμαι πιεσμένη με το διάβασμα της εξεταστικής. Σήμερα απάντησα στα μηνύματα των παιδιών, μιλήσαμε λίγο, είπαμε μερικές βλακείες και πέρασε κάπως η ώρα. Σήμερα μου έστειλε ένα παιδί απ' τη σχολή. Μου στέλνει κατά καιρούς όταν ανεβάζω κανένα στορυ. Είναι καλό παιδί αλλά μέχρι εκεί.
Αυτές τις μέρες που γράφω νιώθω περίεργα. Έχω χρόνια να κρατήσω ημερολόγιο. Πάντα έγραφα σκέψεις και συναισθήματα μα όχι τόσο συστηματικά ούτε με την μορφή ημερολογίου.
Αύριο θα πάω σινεμά. Έχω καιρό να δω ταινία στον κινηματογράφο και ανυπομονώ κάπως. Θα γράψω κι αύριο το υπόσχομαι. Σήμερα δεν έχω κάτι άλλο να πω, νιώθω εξαντλημένη. Θέλω μόνο να κοιμηθώ.
81 notes · View notes
anemodarmenhh · 1 year
Text
Μην τα φοβάσαι τα τέρατα, καρδιά μου.
Εμείς συνυπάρχουμε με ανθρώπους.
Υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος;
Απόστολος Ζυμβραγάκης
299 notes · View notes
sweetbutphychx · 12 days
Text
Φοβάμαι. Μήπως όλος αυτός ο πόνος και οι αμφιβολίες είναι για να μην καταλήξουμε μαζί. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι ο τρόπος που μου φέρεσαι αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα σου για εμένα. Τότε λοιπόν δεν με αγαπάς όσο λες. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μήπως σε κρατάω μακριά από κάποια άλλη, από κάποια που θα σου βγάλει να της φερθείς σωστά χωρίς να στο ζητήσει; Αν σε ετοιμάζω, να σου μάθω πως να φέρεσαι, για κάποια άλλη;
7 notes · View notes
glifopatouses · 8 months
Text
3 ένα
Νιώθω ερωτευμένη με το τίποτα, το κενό που ένα κενό δημιουργεί. Και αν θεωρηθώ τρελή, ας γίνω μία τρελή με ξεπλεγμένα μαλλιά που τρέχει γελώντας στους αγρούς. Κάθε σπίθαμη του φωτός αντανακλά στις τρύπες της ψυχής σου που έχεις αφήσει ανοιχτές και αίμα αιμορραγούν. Σου είπα, δεν γράφω ποτέ εγώ. Πάντα τα γράφει η Σελήνη. Κι αν λογική ψάχνεις, στις λέξεις που γράφει ένα φεγγάρι: σίγουρα δεν θα την…
View On WordPress
11 notes · View notes
aimorragwxrwmataa · 1 year
Text
Και οι άνθρωποι φεύγουν.. και εμείς δεν αντιδράμε.. μάθαμε να ξεχνάμε,και να μένουμε μόνοι.
38 notes · View notes
Text
είναι λες και ξέχασες όλα όσα πασχιζα να θυμάμαι.
όλα εκείνα που νόμιζα πως φοβόσουν όσο κι εγώ να χάσεις.
σάμπως και τι είναι πια το "ξέχασα;"
ένα χρυσωμένο "έχασα" που πονάει περισσότερο.
14 notes · View notes
hachimitsuna · 1 year
Text
μερικες φορές νιώθω πως δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος για μένα, και πως αργά ή γρήγορα θα δω όλους τους γύρω μου να χάνονται έχοντας βρει το άλλο τους μισό κι εγώ θα μένω πίσω περιμένοντας
9 notes · View notes
siagavril · 7 months
Text
"Καλύτερα να σε υποτιμούν,
παρά να σε φοβούνται"
3 notes · View notes
bouboukoss · 2 years
Text
Ήθελα να φύγω .. Μακριά σουυυ. Αφού πλέον το να ζω κοντά σου χωρίς να σε έχω και χωρίς να μου ανήκεις μου ήταν μεγάλο ζόρι..
Τάσεις φυγής, μπερδεμένες σκέψεις , συναισθηματικά αδιέξοδα .. Όλα αυτά με βασάνιζαν καθημερινά..
Έπρεπε να το κάνω .. Θα είχα τρελαθεί αν έμενα .. Δεν μπορούσα να καλύψω το κενό μέσα μου και πλέον ήταν πολύ εμφανές στον έξω κόσμο το ποσό αδύναμη είμαι.. μόνο εσύ θα μπορούσες να γεμίσεις αυτό το κενό, αλλά μόνο εσύ δεν το έβλεπες .
Έχω φύγει μάτια μου .. Άδικα με ψάχνεις .. Γιατί ξέρω πως με ψάχνεις. Ήταν μια γρήγορη απόφαση αλλά δεν μετανιώνω..Δεν άντεχα άλλο εκεί .. Μου αρέσει εδώ ..
Μακριά από όλους κι από όλα .. Καθαρός αέρας , ησυχία, , το κύμα να σκάει και το μυαλό σου να καθαρίζει.
Μακριά από τους έντονους ήχους εξατμίσεων που έμοιαζαν με του αμαξιού σου .
Μακριά από τα μέρη που εμείς οι δύο γνωρίζαμε καλύτερα από τον καθένα...
Μακριά ο ένας από τον άλλον αφού πλέον το να είμαστε κοντά μας έκανε κακό.. Αγαπήσαμε τόσο πολύ ο ένας τον άλλον που δεν αντέξαμε ούτε εμείς οι ίδιοι κάτι τόσο δυνατό..
Φοβηθήκαμε, και τα αφήσαμε όλα στην άκρη.. Μια ιστορία , δίχως τέλος .. Ίσως μας μείνει απωθημένο .. Είχαμε να δώσουμε και να μάθουμε πολλά ακόμη ο ένας στον άλλον .. Δεν τα καταφέραμε όμως , κι αυτό είναι που μας πονάει περισσότερο. Αυτό θα μας στοιχειώνει και τους δύο .. μια ζωή.. Γιατί ενώ θέλαμε , τα παρατήσαμε ..
"Πνίξαμε την αγάπη μας στον βυθό του ωκεανού και ο εγωισμός μας πλέον δεν μας άφηνε να την σώσουμε".
12 notes · View notes
romios-gr · 6 months
Text
Tumblr media
Ο δεισιδαίμονας Ο δεισιδαίμονας φοβάται εκεί που δεν υπάρχει φόβος και ταράζεται εκεί που όφειλε να βρει την ειρήνη. Φαντάζεται πάντοτε, ότι ο Θεός τον καταδιώκει και ζητάει τη σωτηρία από περιδέραια, τα οποία κρεμάει στον λαιμό του. Πιστεύει σε πλάνους και δέχεται σαν αλήθεια καθαρές ανοησίες. Παντού διακρίνει την επικράτηση των σκοτεινών δυνάμεων και τους αποδίδει μεγαλύτερη ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-deisidaimonas/
0 notes
mple-selhnhh · 1 month
Text
Πείτε στον φόβο ήρθε η ώρα να τα πούμε.
Novel 729 - Για τους ανήσυχους
12 notes · View notes
orgismenh · 2 months
Text
γιατί βρέχει τόσο πολύ απόψε; φοβάμαι να κοιμηθώ πάλι. :( δεν αντέχω να είμαι με τρεις ώρες ύπνο.
11 notes · View notes
voluptasino · 9 months
Text
Ο φόβος είναι σαν ένα μονοπάτι μέσα σε ένα σκοτεινό δάσος. Δέντρα δεξιά αριστερά, δέντρα με τρομακτικά κλαδιά και διακλαδώσεις που δημιουργούν μορφές βασανισμένων υπάρξεων και σκιές που μοιάζουν με στοιχειωμένα φαντάσματα ψυχών που έχουν πάψει να πια να υπάρχουν.
Πολλοί μόλις βρεθούν εκεί, κλείνουν τα μάτια τους ελπίζοντας πως έτσι θα το εξαφανίσουν. Βρίσκουν μία μικρή σκοτεινή ντουλάπα και κλειδώνονται εκεί μέσα προσποιούμενοι ότι βρίσκονται κάπου αλλού, προσπαθώντας να ξεχάσουν τι βρίσκεται έξω από την ντουλάπα. Κι έτσι παγιδεύονται εκεί χτίζοντας μόνοι τους τη δική τους φυλακή. Δεν τους κατηγορώ, ίσα-ίσα τους καταλαβαίνω. Απλά το θεωρώ λίγο στρουθοκαμηλισμό καθώς μπορεί να μην το βλέπουν πια άλλα βρίσκονται ακόμα μέσα στο δάσος
. Αν δεν πάρουν ποτέ την απόφαση να βγουν από την ντουλάπα τους και να αντιμετωπίσουν τα δεδομένα αυτού του μονοπατιού, αν δεν διαχειριστούν τους φόβους τους, τότε δεν πρόκειται να βγουν ποτέ από το μονοπάτι.
Θα μείνουν για πάντα κλεισμένοι στην ψεύτικη ασφάλεια που τους προσφέρει η ντουλάπα τους.
1 note · View note
Text
Tumblr media
ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ: Σε κάθε δυσκολία τραβάω χειρόφρενο κάνω άκρη κατεβαίνω και δίνω τη θέση μου στο συνοδηγό.
1 note · View note
glifopatouses · 8 months
Text
Αξία
Σου αξίζει να αξίζεις Και αξίζεις.
View On WordPress
2 notes · View notes