Hiç bir zaman ailemin istediği gibi bir evlat olamadım, arkadaşlarımın en yakını, çevremdekilerin parmakla gösterdiği, öğretmenlerinin her sınav sonu arayıp sorduğu, dersleri çok iyi bir öğrenci olamadım. Bir ya da bir kaç konuda merakı olan, azimli tuttuğunu koparan, neşe dolu biri de değilim. Hiç bir başarı elde edemedim, hiç bir işimi hayalden öteye taşıyamadım, hiç kimsenin en sevdiği, vazgeçemediği biri olamadım. Ama her şeye rağmen insanları sevgiyle kucakladım, birilerinin vazgeçtiği herkes için çabaladım, sevdiklerimi kaybetmekten korktuğum, kırmaktan, üzmekten çekindiğim için haklı bile olsam daima sustum. Ve sonunda herkesin işi bitince atmaktan çekinmediği, uğraşmaya değmeyecek biri oldum.
İki hafta içinde üç kez devamsızlık yaptım annemle geçen oturduk konuşuyoz iki gün gitmedin nolcak şimdi diye sordu bana 2 değil 3 dediğim an odamın kapısındaki sivrisinek ölüsünü görmem bir oldu