Tumgik
#παθος
loulouditouheimona · 2 months
Text
Ελκυστικούς σας κάνει η συμπεριφορά σας..
289 notes · View notes
roses-n-chaos · 10 months
Text
Πάμε σε νησί να ζήσουμε τον καλοκαιρινό έρωτα;
261 notes · View notes
o-agnwstos · 2 years
Text
Ένα κυριακάτικο βράδυ θέλω μαζί σου να σε απολαύσω και να με απολαύσεις χωρίς να μας νοιάζει τίποτα!!
271 notes · View notes
feelingleess · 1 year
Text
Tumblr media
62 notes · View notes
mysterydark · 9 months
Text
"[...]ίσως να μην έχουμε ανάγκη την ποίηση και
αντί για σ’αγαπώ
θα έπρεπε
να λέμε
σώσε με"
-β.γ.
40 notes · View notes
feggaroneira · 2 years
Text
Tumblr media
"Οι άνθρωποι φεύγουν, όμως όπως φεύγουν πάντα μένουν.."
129 notes · View notes
bitplechase · 7 months
Text
Σημερα ηρθα αντιμέτωπη για ακομα μια φορα με την εξης φραση:
Τι θα πει ο κοσμος;!
Ποιος ορίζει τον κοσμο τελικα;
Την κοινωνία,τα λογια και την γνωμη του καθενος;!
Αν ζούσαμε με τα θελω των άλλων ας ειμασταν καλυτερα ολοι νεκροί,Ισως ειχε πιο πολυ νοημα ετσι.
Γι αυτον λοιπον Εγω θα συνεχισω να πινω τον αγαπημενο μου ζεστο καφε ακομα και τις πιο καυτές μερες του καλοκαιριου.θα φιλαω δημοσίως τον ερωτα μου με παθος.Τα κοντα μου μπλουζακια θα ‘ναι ακομα στις επιλογες μου.Θα βάφω τα χειλη μου με σκουροχρωμο κραγιον.Θα κυκλοφορω με πιτζαμες για να παω μεχρι το περιπτερο και ακομα παραπερα.Θα φοραω στο σκυλο μου τα πιο περιεργα κολάρα και λουράκια και ας μπερδεύονται οι περαστικοί για το φύλο του.θα περπαταω ξυπολητη.θα γελαω δυνατα.θα φωναζω.θα κλαιω απο χαρα και απο θλίψη.θα λεω την αποψη μου κι ας μην αρεσει στον διπλανο μου.θα παραγγελνω πιατα διχως κρεας κι ας μην ειμαι βιγκαν.θα χαμογελαω συχνα στο δρομο κι ας με περασουν για τρελη.
Αλλωστε στο τελος της ημερας λιγο πριν σβησεις το φως για να κοιμηθεις εισαι μονος σου.
Ο κοσμος λοιπον εισαι μοναχα εσυ.
Ζήσε γιατι η ζωη ειναι μεγαλη αλλα και πολυ μικρη.
10 notes · View notes
siagavril · 1 year
Text
@akrwskalokairinh
τελικά το να ερωτεύεσαι είναι δίκοπο μαχαίρι..
Tumblr media
10 notes · View notes
molitsa · 10 months
Text
Άραγε που να πηγαίνουν οι έρωτες όταν τους ξεχνάμε ;
4 notes · View notes
emptyenough · 1 year
Text
αν
Πόσο όμορφο θα ήταν να μπορούσαμε να δούμε τις ψυχές των ανθρώπων. 
Να βλέπαμε την αύρα τους σαν σύννεφο, που τους αγκαλιάζει.
Να νιώθαμε έτσι την έλξη . 
Να μπορούσαμε να ταιριάξουμε τα χρώματα μας με των άλλων με σκοπό να δημιουργήσουμε καινούργια ! 
Να ξεχωρίζαμε την μοναδικότητα τους χωρίς δυσκολία. 
Να ήμασταν διάφανοι. 
Πόσο όμορφο θα ήταν να μπορούσαμε να δείξουμε τα αληθινά χρώματα μας χωρίς να πρέπει αυτό να ‘ναι ρίσκο. 
Να ερωτευόμασταν την ουσία και όχι τη σάρκα που την περιβάλλει. 
12 notes · View notes
loulouditouheimona · 2 months
Text
Νομίζω πως το σώμα μου ήξερε ότι δε θα εμενες
241 notes · View notes
roses-n-chaos · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media
Ξέρεις ότι ήρθε καλοκαίρι όταν μια καλή παρέα και λίγες μπίρες αρκούν.
490 notes · View notes
publicaffection · 1 year
Text
Tumblr media
2 notes · View notes
iakovina-kallinteri · 2 years
Text
Tumblr media
Από το βιβλίο «Άπαντα Καρυωτάκη».
4 notes · View notes
mysterydark · 11 months
Text
Είμαστε υπεύθυνοι για αυτά που λέμε,
όχι γι αυτά που καταλαβαίνουν οι άλλοι.
Οι άνθρωποι παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως λυπημένους ή προδομένους από την ανάγκη τους να εκδικηθούν εκείνους που τους απορρίπτουν. Η λύπη είναι το πιο εγωιστικό συναίσθημα. Είναι μια αυτοάμυνα που αναπτύσσει ο οργανισμός από τότε που είναι παιδί και αρνείται να αποβάλει ως τα βαθιά του γεράματα, εκτός αν ο άνθρωπος είναι σε θέση να ανακαλύψει δεξιότητες, όπως η ωριμότητα και η αξιοπρέπεια.
Ωστόσο, δε θα έπρεπε να νιώθουμε καν τύψεις για εκείνους που πληγώνονται. Είμαστε υπεύθυνοι μόνο για τους εαυτούς μας. Επομένως, το να προσπαθήσουμε να αποστερήσουμε την ευτυχία από εμάς δεν καθιστά περισσότερο χαρούμενους εκείνους που φαινομενικά πληγώνονται από τη συμπεριφορά μας. Και αν τους καθιστά, τότε αυτοί είναιεγωιστικά αποβράσματα και όχι εμείς που απλά κάνουμε κάποιες επιλογές που τυγχάνει να μην είναι αυτοί. Αν μη τι άλλο ο έρωτας για να υπάρξει πρέπει να είναι αμοιβαίος.
Επομένως, όχι δεν είμαστε εμείς οι εγωιστές που επιλέγουμε να ζήσουμε τον έρωτα στο πρόσωπο κάποιου άλλου, αλλά εκείνοι που με επίκληση στο συναίσθημα, με φωνές-με βία πολλές φορές- προσπαθούν να μας αλλάξουν τη γνώμη. Προσπαθούν να μας φυτέψουν βαθιά μέσα στη δυστυχία που βρίσκονται απλά και μόνο γιατί δεν αντέχουν την απόρριψη. Προσπαθούν να επιβάλλουν μια συναισθηματική μέθεξη στην οποία έχουν βρεθεί, έτσι ώστε να μας αποστερήσουν τη δημιουργία μιας άλλης.
Ωστόσο, μήπως αυτό δεν είναι ο έρωτας; Η προσπάθειά μας να επιβληθούμε σε κάποιον; Η προσπάθεια να τον ημερώσουμε; Υποθέτω πως ναι. Ωστόσο, κανείς και ποτέ δεν κατάφερε να εξημερώσει τίποτα με φωνές και αγριάδες. Για να ημερώσεις κάτι πρέπει να έχεις υπομονή και επιμονή. Κάθε άλλη προσπάθεια μόνο να το διώξει μπορεί και να επιβεβαιώσει το πόσο εγωιστής είσαι. Και καλύτερα να μην είσαι ερωτευμένος. Καλύτερα να μη προσπαθείς εγωιστικά να κρατήσεις κάποιον δίπλα σου, παρά να τον αναγκάζεις να σε ανέχεται, να τον κακομεταχειρίζεσαι και να πιέζεις καταστάσεις. Καλύτερα να λύνεις τα προβλήματα σου πολιτισμένα και όχι σαν πίθηκας. Και πολύ περισσότερο, καλύτερα να μπαίνεις στη θέση του άλλου πριν βιαστείς να τον κρίνεις και να μη σκέφτεσαι μόνο τι θες εσύ. Αλλά έτσι είμαστε οι άνθρωποι, εγωιστικές καρικατούρες χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, κάποιοι. Κατηγορούμε για να νιώσουμε καλύτερα και όταν πια τα επιχειρήματα τελειώσουν σηκώνουμε το χέρι.Μέχρι εκεί φτάνει η αξιοπρέπειά μας, μέχρι εκεί που φτάνει η αγανάκτηση. Μέχρι εκεί κι εμείς. Μέχρι εκεί θα φτάναμε για να φέρουμε κάτι πίσω. Και η εξημέρωση; Ποιος έχει χρόνο να εξημερώσει κάτι όταν μπορεί να το έχει με το ζόρι ή να το αγοράσει;
Καληνύχτα
Ελπίζω κάποτε να καταλάβεις.
10 notes · View notes
feggaroneira · 2 years
Text
Tumblr media
Ο,τι αφήνουμε ανεκπλήρωτο, γίνεται τελικα απωθημένο.
Και ξερω πόσο πονάει ματιά μου να περιμένεις ακόμη με την ελπίδα ότι θα εκπληρωθεί και θα γυρίσει και πάλι στην ζωή σου.
Ξέρω ποσο δύσκολο είναι να τους κοιτάς μπροστά σου και αντί να πηγαίνετε χέρι με χερι προς την ίδια κατεύθυνση, να κατευθύνεστε προς την αντίθετη.
Γιατί τα μάτια ξέρουν.
Και η καρδιά ξέρει, άλλο που είναι καλή ηθοποιός και το κρύβει καλά.
Ξέρει πόσο πολύ αγαπάς εκείνον τον άνθρωπο ακόμα και αν λες πως τα συναισθήματα σου δεν υπάρχουν πια.
Ίσως και να ισχύει, αλλά μην είσαι κλόουν, ξέρω πως ακόμα νιώθεις κάτι μέσα σου ακόμα και αν δεν σου αξίζει.
Ξέρει πόσο πολύ τον σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς.
Ξέρει πως τον σκέφτεσαι στις πιο άκυρες στιγμές και πολλες μικρολεπτομερεις της ζωής που συναντάς μπροστά σου, σου τον θυμίζουν.
Ξέρει πως ακόμα κάνεις σενάρια στο κεφάλι σου μαζι με εκείνον/νη και σκέφτεσαι τις αναμνήσεις σας σαν να βλέπεις παλιά ρομαντικη κομεντί που έκλεισε με ένα γελοίο τέλος.
Μα ξέρω επίσης πως όλα τελείωσαν.
Όλα τελείωσαν τόσο ξαφνικά.
Και αυτό σε πονάει.
Ακόμα και αν πέρασαν μήνες από τότε που τους είδες για τελευταία φορά.
Ακόμα σε πονάει.
Ακόμα και αν λες πως έχεις προχωρήσει, και παλι σε πονάει γιατί έμεινε ανεκπλήρωτο.
Ξέρω επίσης πως είχες πολλά να δώσεις. Πολλή αγάπη να χαρίσεις μα δεν πρόλαβες γιατί αποφάσισαν να φύγουν.
Να πάνε μακριά.
Σε άλλες διαδρομές.
Σε άλλες αγκαλιές.
Μα εσύ υποσχέθηκες πως ο, τι και να γίνει θα είσαι ευτυχισμένη/ος για αυτόν τον άνθρωπο.
Και είσαι, το ξέρω πως είσαι. Θες το καλύτερο για αυτούς αλλά δεν μπορείς να κρύψεις επίσης και τον πονο που σου προκαλεί η απουσία τους.
Ακόμα και αν την έχεις συνηθίσει.
Ακόμα και αν ξέρεις πως μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν και στο έχει αποδείξει τόσο αυτός, όσο και ο ίδιος σου εαυτός.
Σκέφτεσαι τι ζησατε και εκεί στο ουθενα ένα μικρό χαμογελάκι εμφανίζεται στο πρόσωπο σου.
Ένα χαμογελάκι γεμάτο πόνο, ίσως και ανακούφιση όμως.
Ωστοσο, η αγάπη δεν φεύγει έτσι εύκολα. Και αν γίνουμε λίγο ρεαλιστές, η αληθινή αγάπη είναι αιώνια.
Πάντα θα τους αγαπάς λιγάκι.
Ο, τι και αν έγινε μεταξύ σας.
Σημασία έχει να μάθεις να ζεις χωρίς αυτους.
Να στηρίζεσαι στα πόδια σου.
Όσο δύσκολο ακούγεται με λέξεις, έτσι είναι και με πράξεις.
Ίσως σου λείπει μια αγκαλιά του.
Ένα καλημέρα του και ενα καληνύχτα.
Ένα "θέλω να σε δω, μου έλειψες".
Ίσως σου λείπει το γέλιο του, το πως σε έκανε να αισθάνεσαι με τις πεταλούδες στο στομάχι σου να τρελαίνονται κάθε φορά που τον έβλεπες.
Μακάρι λες να "σε ξανά δω".
Μακάρι λες και κλείνεις το φως για να κοιμηθείς αλλά και παλι κάνεις σενάρια και σκέψεις με αυτόν.
Η ρητορική ερώτηση "θα τα λέμε εε;" δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Είστε πλέον δύο ξένοι με αναμνήσεις και έτσι σε αντιμετωπίζει τώρα.
Και αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος. Και "αν φταίω εγώ που με άφησε;"
"δεν θα ήμουν αρκετή/ος για αυτόν τον άνθρωπο".
Κι όμως ήσουν. Και είσαι για οποιονδήποτε άνθρωπο.
Όσο και να τον αγαπάς,
κυράστηκες να τον περιμένεις να γυρίσει και ναα αλλάξει.
Ίσως δεν αξίζει λες.
Δεν φαίνεται πως νοιάζεται..
"αύριο θα προχωρήσω".
Πολλές υποσχέσεις σου δίνεις και πάλι γυρνάς στα παλιά.
Μήπως όμως ήρθε η ώρα να το πάρεις επιτέλους απόφαση και να ζήσεις στο παρόν;
Γιατί ο, τι αφήνουμε ως ανεκπλήρωτο γίνεται αποθυμενο και ανάθεμα αν έχει νόημα να κυνηγάς το παρελθόν αντί να ζεις στο τώρα.
46 notes · View notes