#trails of the GR5 | Explore Tumblr Posts and Blogs

durchquer22u23 · 9 months

Text

10.8. von Rigfugio Malinvern nach Rifugio Morelli Buzzi (Tag 47)

Nach einem herzlichen Abschied vom deutschen Ehepaar steige ich im kühlenden Bergschatten zum nächsten Pass. Nach kurzer Zeit überholt mich ein junges Paar. Er trägt das gesamte Gepäck trotz ihres sportlichen Aussehens und ihrer sportiven Kleidung.

Bald kommt der nächste See, schon wieder könnte man meinen, doch just in diesem Moment entsteht durch das morgendliche Licht eine besondere Stimmung. Und hier hat der Deutsche vom Vorabend fast Recht, denn ein längeres Verweilen gestattet sich der Weitwanderer nicht. Nur der Augenblick zählt.

Wie aus dem Nichts klebt auf einem Stein plötzlich das Via Alpina Symbol, das erste seit Tagen (und auch das letzte seit Tagen). 15.8.) in der Wahrnehmung der Menschen sind GTA und GR5 dominanter, obwohl manche ihn kennen und eine Beschilderung fast vollständig fehlt. Zum Glück gibt es Tracks und Karten.

Nach dem Pass folgen weitere Seen und goldgelbe Wiesen. In der Wegbeschreibung des Via Alpina wird berichtet, dass es hier nur so von Steinböcken wimmeln würde, doch nichts davon, solange ich hier durchgehe. Nur ihre Losung, sprich Scheiße ist auf den Wegen zu sehen.

Am letzten See findet man Spuren der französisch/italienischen Konflikte in Form von Überresten militärischer Anlagen. ein Schild warnt sogar vor möglichen explosiven Munitionsresten. Mich beeindrucken viel mehr die unterschiedlich Gesteinsarten. Rot-schwarze haben es mir besonders angetan.

Es geht steil bergab, manchmal helfen etablierte Abkürzungen die Serpentinen abzukürzen. Es kommen mir eine Menge Leute entgegen. Irgendwann ist mir klar warum. Im weiter unten liegenden Hochtal gibt es ein Rigfugio, das den Namen nicht mehr führen sollte. Es ist vielmehr eine hochgelegene Ausflugsgaststätte, die insbesondere von Familien angegangen wird (2 Stunden vom Tal). Im Innenhof gibt es eine Wasserstelle zum Spielen und im Umfeld tolle Picknickplätze.

Nach einer kurzen Einkehr mit fast schon rituellem Verzehr von Panino, Lemon Soda und Cappuccino halte ich in eine Kuhle eines an Schweden erinnernden Ensembles (glatte, abgeschliffen Steine, Grassoden, ein paar Bäume und fließendes Wasser) meine Erholungsschlaf. Er fällt länger aus als geplant.

Erfrischt steige ich zunächst über die steinige und holprige Straße (ich kann mir nicht vorstellen mit einem Auto darauf zu fahren, aber irgendwie muss das Rigfugio ja versorgt werden), dann den schattigen Wanderweg hinab nach Terme di Valdieri.

Am Ortseingang erscheint ein opulenter Helikopterlandeplatz. Die Alpenflora ist durch Holzwege geschützt. Das Restaurant ist geöffnet, die Bar geschlossen. Nach wenigen Metern wird mir klar warum. Zwischen zwei wunderbar restaurierten Berghäusern hindurch blicke ich auf eine Allee, rechts das Grand Hôtel und links die Thermenanlagen. Imposant.

Nach kurzem Erstaunen mache ich mich auf den Weg zur Rigfugio Morelli Buzzi. Der Weg beginnt wunderbar, sanfter, verschatteter Anstieg auf weichem Waldboden. Einfach wunderbar. Mit der Höhe nehmen für Steine zu und nach 2 Stunden rächt sich. Der zu Geschwindigkeit verführende Weg. Es fehlt an letzter Kraft und der Weg über und durch unangenehme Geröllhalden wir trotz des barbiehaften Aussehens der Hütte zur Qual.

Barbie löst sich bei der Ankunft auf in Nichts. Der Abend wird trotzdem angenehm mit einem weiteren Ehepaar, er deutsch, sie italienisch. Vor seiner Rente hatte er als Physiker Anteil am Bau immer besserer Teleskope. Wir waren uns einig, dass die Frage, was vor dem Urknall war, theoretisch nicht zu beantworten ist und ebenso wie die Quantentheorie ein gutes Potential für Religiosität hat.

Die beiden mussten im Grand Hotel nächtigen, da das Posta Tappa voll war. 180€ mit Frühstück vielleicht nicht ganz günstig, auch ohne kostenlose Thermennutzung bezahlbar.

Trail-Infos und weitere Fotos unter

0 notes

safereturndoubtful · 2 years

Text

Day 42 - to Ballon d’Alsace (at the Pass)

To my surprise, there’s a couple of campervan / motorhome parking areas at the top of the Ballon d’Alsace pass. I’m always keen to stay at the top of passes, and have managed to do this several times this journey, but previously only in heavy snow.

Today the weather was more like spring, up here at 1170 metres asl it got to 19C in the afternoon, much warmer when out of the wind, and down to 5 or 6C at night. Very pleasant.

It’s about a 300 metre stroll to the peak of the Ballon, a stiff climb of about 80 metres, and no doubt in the high season, very busy. There are two restaurants and a new tourist information with bathrooms and water, so it’s a very comfortable stopover.

It gave me a chance to renew my love affair with the GR5, which I was last on a couple of years ago. The GR5 starts, or finishes, in the Netherlands, crosses Belgium and Luxembourg before crossing France from north to south. It is part of the European walking route E2. This trail is most famous for its route through the French Alps from Lake Geneva to Nice where it is called Grande Traversée des Alpes.

I managed a few kilometres of it today, though no doubt will get back to it at some stage in the next few years.

There was nobody, apart from a school group of about 25 11 year olds with their outdoor leaders, looking particularly enthusiastic.

It had been a late start, as I tidied the van and filled up with water before leaving the campsite, then stocked up at Leclerc supermarket.

Up at the Pass the afternoon was remarkably quiet. The odd motorcyclist called in for a selfie, the occasional cyclist for a breather, the random motorist for a leg stretch, the sporadic van to drop off the lazy cyclist, the casual visitor to get ripped off in the restaurant.

But all left me to my book, Jesse Ball’s The Curfew, which I greatly enjoyed.

0 notes

scapegrace74-blog · 4 years

Link

Do yourself a favour and look at the fourth image in this montage. It’s life-changing.

Guess I’ll add the GR5 to my hiking bucket list. I’m going to have to keep in hiking form well into my 70s to get all these long-range hikes in!

#hiking #gr5 #photography

2 notes · View notes

madamevoyage · 5 years

Text

Harder better faster stronger

After 14 days, plenty kilometres (~400) and height metres, many many castles and ruins, shortcuts (intended) and detours (not intended), I am currently close to the latitude of Basel. I love to notice how I get faster and stronger. My calves are hard like bricks :)

The hike had literally many ups and downs, especially in the past three days. Although I definitely love it, I had some struggles:

First, my solar portable charger doesn't work very well. It takes ages to recharge and recharges my smartphone only half. That's very bad because I've got the gps data on my phone and I write my family every day where I am (in case I get lost). So I need my phone and the recharger. You might say, just buy a new one. This leads to my second problem...

In the villages of the Vosges, there's just nothing, which means no supermarket, bakeries or cafes. I'm pretty sure it'll be different in other cities and villages in the Vosges. Yet the GR5 and GR53 have chosen the ones where's nothing. Unfortunately that's very bad, too. You cannot rely on the information of the guide book because even if it's written there might be a bakery, it can be closed or just doesn't exist anymore. It's worse if the next bakery is probably in 20 kilometres. So I had problems to have enough food during the day and I never knew if I should carry food for two days or even more - in case the next supermarket in 50km doesn't exist anymore, too (no, Google is not sufficient and that also tackled my first problem).

Finally, there are just no other long distance hikers on that trail. At all. Even if I ask other people they confirm, there aren't many hikers. I don't mind hiking alone but I do mind hiking in lonely areas. I feel more safe and secure if there are other people around. Some days, I have only met two people. And I miss to talk to others, especially other hikers which are following the same trail.

So, I had to make a decision if I want to continue in an area which is supposed to be even more lonely or not. Where it's harder to buy food. I won't. So I'll come home now.

Maybe I'll go hiking in the black forest when I'm back, because I'm definitely harder better faster stronger and I still love hiking. It was a beautiful trail but I'd rather hike it with someone else.

#hiking #madamevoyage #hike #hikelife #decision #decisions #gr5 #vosges

2 notes · View notes

gravelshoes · 5 years

Text

A Challenging Hike

Already there’s only two days until I’ll be taking my first strides on the trail! That’s an incredible thought, as I sit comfortably at home in my apartment in Brooklyn.

I’m really not at all sure what difficulty to expect from the West Highland Way. Most itineraries rate the distance as about a weeks worth of walking. My guidebook describes some sections as “a challenging hike, even for strong walkers.” As things go, I only have six days to make the trip. I much prefer being able to take my time with things like this, but the schedule just hasn’t worked out that way. Which means I’ll need to cover about 32 kilometers (20 miles) each day, including the day I arrive (7AM into Glasgow) and the day I depart (8PM from Fort William). I admit I’m feeling pretty anxious about making the connections!

But the route profile doesn’t appear all that difficult, especially when compared with the mountain passes I crossed on the GR5. Am I overconfident? I’m certainly not as conditioned now as I was at the end of that hike, but I do bike in to work regularly, and go for longer runs every now and again.

I’m also unsure of the weather; rain often slowed me down in France, and it’s sure to be a daily occurrence in Scotland. With a 50 day hike, there’s plenty of variety of weather. With under a week, things might settle in and stay there. Then again, the guidebook also says that weather in the Highlands tends to pass through all conditions in the span of a single day.

Feeling nervous! This trip snuck up on me. I can’t wait.

#hiking #west-highland-way

1 note · View note

toughgirlchallenges · 3 years

Text

Kathy Elkind - 57, walking the 1,400 mile/2,286km Grande Randonnée Cinq (GR5) with her husband of 27 years

In the spring of 2018, at the age of 57, Kathy Elkind walked the Grande Randonnée Cinq (GR5) with her husband of 27 years. The 2,286K (1,400-mile) journey starts at the North Sea in The Netherlands and goes through Belgium, Luxembourg, and the whole length of France through the Alps to end at the warm Mediterranean in Nice.

Kathy always longed for an epic adventure, but the time was never right.

Finally, her children had flown the nest, and she had shifted from a fertile body to a not fertile body – What could this new body do?

It was the perfect time for a quest: to pause, reflect and explore. Could her marriage sustain and thrive on a long walk?

After two months on the GR5, they entered the mighty Alps—five weeks of alpine views, mountain refuges, and exertion. Her walking became more than meditative; she fell into an ethereal pace where she became the air and the landscape. In her own words: “Life was not about me. It was about the beauty of the world. This truth was what I had longed for but did not know.”

At home, she stepped into the last third of her Life, more in love with her husband, accepting the unknown, knowing her power, and brave enough to write a book one step at a time (she has dyslexia and did not learn to read until I was in 7th grade).

Kathy has come to believe it’s necessary for women entering the last third of their life to experience a quest or challenge. It can be anything they love – going to 25 art museums, swimming or dancing 50 days in a row. There is a unique challenge for every woman.

Kathy is an Eating Psychology Coach, a Teacher of Mindful Self-Compassion, and owner of Elkind Nourishment.

Kathy helps women feel their emotions instead of eating their emotions and feel comfortable in their bodies. She is writing a memoir about her adventure.

New episodes of the Tough Girl Podcast go live every Tuesday and Thursday at 7am UK time - Make sure you hit the subscribe button so you don’t miss out.

The Tough Girl Podcast is sponsorship and ad free thanks to the monthly financial support of patrons. To find out more about supporting your favourite podcast and becoming a patron please check out www.patreon.com/toughgirlpodcast.

Show notes

Who is Kathy and what she does

Wanting to go on a big adventure

Finding the right time to go travelling

Wanting to take a pause in life

Being married for 27 years

Stepping into the next phase of her life

Being exposed to the outdoors from an early age

Never having the guts or the time to do a big thru hike

Struggling with overeating

Having trouble with reading and struggling in school

Using food to numb emotions and to calm her nerves

Struggling with shame and food

Becoming a teacher and raising her kids

Becoming an eating psychology coach

Paying attention to the emotions underneath and learning to be with them

Studying self compassion

Being mindful

Placing your hand on your heart and chaining your voice

The power of speaking to yourself and being gentle to yourself

Learning how to be compassionate to yourself

The GR5 Trail

Making the decision to go on the hike

Going through menopause

Moving from running to walking

Planning and preparation before the trip

Making the adventure your own

Deciding to bike the 1st week in the Netherland

Starting the GR5 at the end of April, beginning of May

Doing a preamble in Italy for a few weeks before

Wanting to slow down

Listening to her body and using her intuition

Learning how to sleep in a different bed every night

Being concerned about hiking in the Alps and dealing with the elevation

Staying mindful and being in the present

Connecting the rhythm of your breath to your walking pace

The magical moment and the beauty of the walks

The lessons learned from walking the GR5

Ready to do some backpacking and camping

Feeling strong and powerful

Writing a book about her experience

The impact of the walk on her marriage

Knowing each others strengths and weaknesses

Daily Routine on the walk

Top tips for taking on the GR5

Adjusting back to normal life in America

Final words of advice for other women who want to go on an adventure

Why it’s never too late

The power of brainstorming

Social Media

Website: www.elkindnourishment.com

Instagram: @elkindnourishment

Facebook: @elKindNourishment

Check out this episode!

#podcast #women #sports #health #motivation #challenges #change #adventure #active #wellness #explore #grow #support #encourage #running #swimming #triathlon #exercise #weights

0 notes

acsec · 4 years

Photo

I made it to the top of Mont Chauve d’Aspremont (870m) ❤️🥾😍🎉 wooohooo! I took the last leg of GR5 and D.214 trails from Aspremont to Mont Chauve then to Gairaut ❤️😍 Fort du Mont Chauve is the highest peak directly facing the entire city of Nice, France 🇫🇷 by far, this is my best and happiest randonnée in Alpes Maritimes 😍 GR5 starts from Netherlands but the most famous part of the trail is the Lake Geneva to Nice that passes through the French Alps, I only covered the final 10-km 😅 now my sole and knees are really painful hahaha 😂 more photos of my hiking in my next posts hehe 😜 #amazingadventuresofbeaujethro #randonnée #randonneur #solohiker #hiking #gr5 #d214 #aspremont #gairaut #montchauve #montchauvedaspremont #nice #nice06 #ilovenice #nicetourisme #france #alpesmaritimes #cotedazur #frenchriviera #lesud #happykid #happiness #love #frenchalps #mountains #hike (at Mont chauve d'Aspremont) https://www.instagram.com/p/B6jCYwuiTuh/?igshid=1lxw4x2x5fp4t

0 notes

mrwilliannichols · 5 years

Text

Food on the GR5 trail through the Alps

from Chris Townsend Outdoors https://ift.tt/2Ru48bg

0 notes

gonomadtravelposts · 5 years

Text

Tweeted

Hiking from Benelux to Lorraine: The GR5 Trail just published on GoNOMAD Travel - https://t.co/eZaSebr3Yf The GR5 hiking trail is not very well-known outside of Europe, following a route of 2300 kilometers from Rotterdam, Netherlands to the Mediterranean. pic.twitter.com/AzoSowuGh7

— GoNOMAD.com Travel (@GoNOMAD) November 1, 2018

#IFTTT #Twitter

0 notes

heinzduthel · 6 years

Text

The GR5 Trail - Vosges and Jura, Les Smith

The GR5 Trail – Vosges and Jura, Les Smith

Buy Now

Price: $21.09

Artikelmerkmale Artikelzustand: Neu: Neues, ungelesenes, ungebrauchtes Buch in makellosem Zustand ohne fehlende oder beschädigte Seiten.

View On WordPress

0 notes

nature-hiking · 2 years

Photo

Alpine mountain views 61-65/? - 61 - 63: Alpine Haute Route, June 2021

64 & 65: GR5, June 2021

photo by: nature-hiking

#mountains #alps #forest #landscape #nature #alpine mountain views #photo series #AHR #Alpine Haute Route #long distance trail #wilderness #hiking #trekking #photography #original photography #photographers on tumblr #AHR 2021 #GR5 #GR5 2021

1K notes · View notes

caersbart · 6 years

Text

Herfst trekking GR 5 Vogezen

GR 5 Vogezen ↔ 72.44 km ↑ 2968 m ↓ 2870 m

GR 5 Vogezen – “Ge moet niet zagen, dat helpt toch niet!“, ik zeg het wel eens tegen mijn lieve maar soms volhardende dochters. Toch was het net dat ‘zeuren’ dat ik hardleers moest doen bij mijn druk bezette broer om hem nog eens mee te krijgen op een meerdaagse tocht. Eerder trokken we er al met succes op uit op de Lee trail met onze zus, intussen fiere mama en dus met andere verplichtingen. En ja, de aanhouder wint. Half november, in volle herfst trokken we dus op trekking naar het middelgebergte voor een tocht op de GR 5 Vogezen. Op donderdag 16 november sprongen we tegen de klok van zeven de auto in op weg naar het gebergte tussen het Lotharingen plateau en de Elzasvlakte.

filmpje GR 5 Vogezen

Dag I Le Bonnehomme – Lac Blanc

↔ 12.90 km ↑ 850 m ↓ 240 m

Bij de kerk in het luchtkuuroord van Le Bonhomme lieten we ons afzetten en begonnen tegen één uur aan onze vierdaagse tocht op de GR 5 Vogezen. De lucht is koud en prikkelt onze neus. We pikken de rode markeringen van het ‘Sentier des Crêtes des Vosges’ op en meteen is het flink klimmen. Een verhard panoramapad met zicht op de rotsformatie Le Château leidt ons naar de Gîte de l’Etang du Devin. We passeren een troosteloze Duitse militaire begraafplaats en eten in een oude bunker uit WO I die toen dienst deed als watercirculatiepomp.

Nadien gaat het stijl omhoog naar de top van de Tête des Faux. Onderweg zijn er nog veel sporen te zien van de hevige strijd aan het begin van WO I. Tienduizend Fransen en zevenduizend Duitsers vonden hier de dood. Overal liggen nog ijzeren kruisen met prikkeldraad om de stellingen te beschermen. We zijn nog maar net op weg maar hebben toch al meteen meer dan 500 hoogtemeters in de nog wat stramme benen. Wat rust aan een groot wit kruis en gedenkteken boven op de piek is welkom, van rustig inlopen is geen sprake.

We dalen bedaard af en komen aan het ‘Nécropole nationale Duchesne’, een begraafplaats voor gesneuvelde Franse soldaten. Over een breed pad gaat het verder naar het door asgrauwe granietrotsen omgeven ‘Lac Blanc’. Het spiegelende meer is het grootste op de oostflank van de Vogezen en fungeert als benedenbekken voor de pompaccumelatiecentrale bij het hoger gelegen ‘Lac Noir’. Even verliezen we de GR 5 Vogezen uit het oog en er komt flink wat klauterwerk aan te pas om het hoger gelegen pad terug te bereiken.

Over de GR 5 lopen we langs het stille bergmeer richting de Gazon du Faing, een bijzonder landschap met veenbodem vergelijkbaar met onze Hoge Venen. Vlak voor het beschermd natuurgebied zetten we onze tarp op. We eten, maken een vuurtje, genieten van de zonsondergang en nadien van de duizenden sterren boven ons hoofd. Als de temperatuur nog dieper onder nul zakt kruipen we in onze warme slaapzakken.

Dag II Lac Blanc – Lac de Fischboedle

↔ 23.16 km ↑ 806 m ↓ 1303 m

We zijn vroeg uit de ‘dons’veren en marcheren verder over de Gazon du Faing, we zouden in de diepte het Lac Vert moeten zien liggen maar ontwaren in de kloof enkel sneeuw en mist. Als we het veengebied verlaten komen we op de ‘Crête de Vosges’ die we een tijdje volgen. Na een poos stappen we af van de GR 5 Vogezen over de bergrug en zakken af naar het lager gelegen ‘Belvédère de Hirschsteine’. De voetweg is nu uitdagender. Op een indrukwekkende kille metalen trap dalen we tussen de grillige rotsen af. Na enkele momenten trekt de mist op en worden we beloond met een prachtig uitzicht op de in herfstkleuren getooide vallei van Munster.

We zetten onze tocht verder in de richting van ‘Spitzenfelden’. De prachtige panorama’s wisselen elkaar af. Dit stuk van de route vergt een zekere tredzekerheid van de wandelaar. Wie het liever wat minder heeft kan gewoon de route over de kam volgen. Na een korte klim komen we uiteindelijk aan op de ‘Col de la Schlucht’. De pas dankt haar naam aan het Duitse woord ‘Schlucht’, dat bergkloof betekent. De sfeer is er doods en verlaten, beetje vergane glorie van hotels die wellicht in vervlogen tijden goed te doen hadden.

We kruisen de baan en zakken af op de populaire ‘Sentier des Roches’. Een avontuurlijk maar goed onderhouden en beveiligd traject. Perfect om kennis te maken met de woestheid van de prachtige Vogezen. De klassieker met steile rotswanden, smalle paadjes en diepe afgronden is alweer een stuk voor de meer geoefende wandelaar zonder hoogtevrees. Op de gevaarlijkste stukken wordt het je wat makkelijker gemaakt met bruggetjes, relingen, staalkabels, trappen en er is zelfs een mogelijkheid om te schuilen. De eerste kilometers zijn meteen de ruigste, we worden even opgeschrikt door een jonge gems die een kleine steenlawine veroorzaakt. Bij een picknick tafel op een uitkijkpunt rusten we even uit en eten er tomatensoep en couscous. Als we het blauw gemarkeerde ‘Sentier des Roches’ verlaten en op een breder pad komen horen we ineens veel lawaai, vallende stenen en geritsel in het struikgewas. Twee onstuimige gemzen stormen van de hellende bergflank onze richting uit. Voor we het weten hebben we elkaar vast en passeren de dieren aan een rotvaart vlak naast ons. Even zijn we verbouwereerd en daarna schieten we in een lach. Een ogenblijk later kunnen we één van de gemzen nog vastleggen op camera op de kiezelpad dat we volgen.

We trekken door het ‘Frankenthal’ en maken een klein ommetje naar de mysterieuze ‘Grotte Dagobert’. Volgens de overlevering zou deze vochtige spelonk als toevlucht gediend hebben aan Koning Dagobert. Twee van zijn vazallen zouden de vorst willen vermoorden om zijn broer Childeric in staat te stellen de troon te bemachtigen. Uiteindelijk kwam alles goed met de Koning en werden de leenmannen tot de dood veroordeeld en gebonden aan voeten en vuisten in het ‘Lac Noir’ geworpen.

We klimmen pittig omhoog met in onze rug ‘Le Petit Honeck’ en komen aan op de majestueuze Honeck. De Hohneck is met 1364 meter hoogte na de Grand Ballon en de Storkenkopf de derde hoogste berg van de Vogezen. Het is er koud en mistig. Via de ‘Col du Wormspel’ dalen we af naar het ‘Lac de Schiessrothried’. Het is een van oorsprong gletsjermeer aan de Elzas kant van de Vogezen gevoed door een kleine zijrivier, de Wormsabachrunz. Na een nog een korte afdaling langs een bergriviertje komen we aan het liefelijke ‘Lac de Fischboedle’, één van de kleinste meren in de Vogezen. Er staat een mooi prieeltje naast het meer dus de tarp opzetten is niet nodig. We maken een vuurtje en met het gekletter van een spectaculaire waterval hoog boven het meer genieten we van de avond. Mijn broer, die duidelijk nog nooit van ‘ultra light’ gehoord heeft haalt uit zijn rugzak een flacon bison gras wodka en spek om te roosteren. ‘Feest’!

Dag III Lac de Fischboedle – Le Grand Ballon

↔ 24.03 km ↑ 1120 m ↓ 674 m

We volgen nu het pad door groene vochtige wouden en over gladde rotsblokken van vroegere steenlawines naar beneden richting het dorpje Mittlach. We zitten nu op het laagste punt van onze tocht op 450 meter en van hier uit is het terug flink klauteren. Via een zigzaggend pad stijgen we naar een tussenplateau met een mooi uitzicht over de vallei. Onderweg zagen we nog enkele gemzen en drie reeën. Op een breed pad tussen de naaldbomen gaat het verder hogerop naar de ‘Col du Herrenberg’. Eens boven op de ‘crête’ is het guur en kaal. Door de diepe poedersneeuw gaat het naar de ‘Col Hahnenbrunnen’ waar we eten aan de gesloten refuge. Het is er snerpend koud en de kille wind snijdt in onze gezichten.

Na het eten zetten we meteen onze route verder om het terug wat warmer te krijgen. Door weiden en langs verlaten skipistes komen we uiteindelijk aan in Markstein. We warmen ons op, eten pannenkoeken met kaas en hesp en genieten van een grote fles Bretoense appelcider. Als de innerlijke mens is aangesterkt gaan we met volle moed en een nog vollere maag terug op pad. We vangen de klim van de Grand Ballon aan en als de schermer intreed beginnen we hout te sprokkelen en onze tarp op te zetten op een klein plateau. Plots roept een goed ingeduffelde man ons toe op het hoger gelegen pad. In ‘Allo Allo’ Engels schreeuwt hij ons toe dat er enkele kilometers verder een jagershut is waar we kunnen overnachten. Met de voorspelde wind en sneeuw nemen we zijn voorstel gretig aan en wandelen nog even verder. We verbroederen er met een koppel dat wat later toe komt en vermoedelijk iets amoureuzere plannen heeft dan ons. Ze delen hun Franse wijn, kaas en chocoladetaartjes met ons bij kaarslicht alvorens ze in het donker terug lopen naar hun auto. Wij genieten bij het haardvuur en kruipen wat later in onze slaapzak. Buiten beukt de wind tegen de deur en valt er fijne poedersneeuw.

Dag IV Le Grand Ballon – Goldbach-Altenbach

↔ 12.35 km ↑ 192 m ↓ 653 m

‘s Ochtends ruiken we als goed gerookte haringen. We eten en pakken alles in. Als we buiten komen is alles gehuld in een mooi wit sneeuwtapijt. Gestaag klimmen we verder via de ‘Col de Haag’ richting de top van de ‘Grand Ballon’. De sneeuw is diep dus verlaten we even de GR 5 Vogezen en stappen verder over de afgesloten besneeuwde asfaltweg naar boven. Uiteindelijk komen we aan op ‘Le Grand Ballon’ met 1424 meter hoogte het dak van de Vogezen. Vanaf de top is er een mooi uitzicht over de omgeving, dat hebben we toch horen zeggen, wij zien enkel mist en sneeuw. Veel verder naar het zuiden zijn in gunstige omstandigheden de Alpen te zien, waaronder de Mont Blanc. Het traject van de wandelroute GR5 (Hoek van Holland – Nice) leidt ook hier over de Grand Ballon. De Frans-Spaanse wandelroute GR7 begint er.

Normaal werden we hier op gepikt maar de weg naar boven is ijzig en besneeuwd. We besluiten even te bellen en in het dal af te spreken. We dalen af langs de bergweg, maken er een sport van de bochten af te snijden en komen na tien kilometer aan in het dorpje Goldbach-Altenbach. Onze chauffeurs die tijdens onze wandeltocht zelf genoten van vier dagen Elzas pikken ons op en hebben zelfs gezorgd voor een heerlijke picknick met lokale lekkernijen, kaas en sprankelende wijn. De terugreis is een culinair genot en na iets minder dan zes uur rijden komen we terug aan in de Kempen.

Een meer den geslaagde herfsttocht met soms winterse omstandigheden op de GR 5 Vogezen.

GR 5 Vogezen Praktisch

Vervoer

Terwijl wij zouden zwoegen in het middelgebergte gingen ‘Vake en Moeke’ wat genieten in de Elzas. Dit had het voordeel dat we samen konden rijden en ze ons konden afzetten op punt A en na vier dagen komen halen op punt B. We konden dus een trekking in lijn doen.

Met de auto reden we tot in Le Bonhomme en werden vier dagen later opgepikt aan de voet van de Grand Ballon.

Trein & bus

Je kan met de trein naar Colmar reizen en van daaruit verder met de bus. Kijk op de site van vialsace voor meer info over de bus.

Auto huren

EasyTerra Autohuur is een onafhankelijke prijsvergelijker op het gebied van autoverhuur. De prijzen van de bekende autoverhuur bedrijven worden in hun systeem vergeleken, zodat je als klant altijd tegen een gunstige prijs je huurauto kan boeken.

Auto’s huren kan op verschillende plaatsen. Check de website van EasyTerra voor een aanbieding op maat.

Bewegwijzering GR 5 Vogezen

De bewegwijzering in de Vogezen is goed, elke wandelroute heeft wel zijn eigen symbool. Wij liepen grote stukken van de GR 5 maar weken regelmatig van de route af om wat extra hoogtemeters te maken of omdat de route ons mooier en avontuurlijker leek. Op de stafkaart staan de routes duidelijk aangegeven met de bijhorende symbooltjes.

Voor deze tocht gebruikte ik twee stafkaarten van het IGN (1:25.000):

Topografische kaart 3618OT Le Hohneck – Gerardmer

Wandelkaart – Topografische kaart 3619OT Bussang – La Bresse

Overnachten GR 5 Vogezen

In de Vogezen zijn er tal van bemande en onbemande hutten te vinden. Wij overnachten in het wild onder de tarp, bij het meer van Fischboedle onder een houten prieel en in een abri op de flank van de Grand Ballon. Indien je in het wild kampeert hou je aan de regels van ‘Leave No Trace‘ en respecteer de gebieden waar het verboden is te overnachten (bv. Hohneck en omgeving).

Meteo

Het was aangenaam weer tijdens onze trekking in de Vogezen. De eerste dag was er een open hemel waardoor we boven het wolkendek de Alpen konden zien. De overige dagen waren mistiger en de laatste dag sneeuwde het.

Links

GPX track

Kaart met cabanes, refuges gardés, abris et gîtes (of Fermes-Auberges)

Meteo

Mijn broer huurde zijn winterspullen (slaapzak, matje,…) bij de vriendelijke gasten van slow-motion.be

Site met informatie over o.a. sportieve & culturele activiteiten, accommodaties en het weer in de Vogezen.

Foto’s

GR 5 Vogezen Herfst trekking GR 5 Vogezen GR 5 Vogezen ↔ 72.44 km ↑ 2968 m ↓ 2870 m…

0 notes