joananasik - Tumblr blog

joananasik · 3 years

Text

"Tylko cisza"

Delikatny zapach nocy i tęskne spojrzenie za okno.

Chłodny wiatr powiewa, kołysząc malutkie kosmyki.

Natłok myśli miesza się w głowie.

Gwiazdy błyszczą na niebie, oświetlając puste ulice.

Przez okno wkrada się samotność i strach.

Obawa przed stawieniem czoła nadchodzącym chwilom.

Jak do tego wszystkiego doszło?

Gdzie podziali się Ci, którzy byli przecież tak blisko?

Nadchodzi ranek, rozmowy toczące się w głowie milkną.

Zapada całkowita cisza.

6 notes · View notes

joananasik · 3 years

Text

„Pojedyncza łza”

Początki były trudne,

Kłótni pojawił się znak.

Tyle wypowiedzianych słów i niedopowiedzianych zdań.

Łzy przelane i chusteczek brak.

Nie było czasu pożegnać się.

Gdyby tylko choć chwila wróciła,

gdyby pojawił się moment.

Nigdy Cię nie opuściłam!

Tyle minęło lat,

powrotu nie ma i nie będzie.

Chciałabym Cię mieć blisko,

zawsze i na zawsze.

Naprawić każdy dzień, lecz już za późno.

Pozostań w moim sercu,

proszę, nie odchodź.

#original poem #poetry #writer #writing #moja twórczość #wiersz #quotes #i have tears in my eyes #sad love #breakup #lonly #love #emotions #łza #zerwanie #samotność #miłość #emocje

4 notes · View notes

joananasik · 3 years

Text

„Nocą”

Pożądanie ogarnęło moje ciało. Wewnętrzny głosik tam na dole krzyczy, iż potrzebuje jego. Tu i teraz, w tym momencie.

Ona jest niesamowita, kiedy tylko się zjawia czuję ją i to mocno. Jej uśmiech sprawia, że moje nogi słabną.

Dwoje z pozoru odmiennych ludzi, którzy każdej nocy potrzebują siebie mieć blisko. Każde spojrzenie, dotyk, szept, bliskość to ogień piekła. Ciała ze sobą połączone, pocałunek za pocałunkiem schodzą w tą stronę.

Mocno, a zarazem delikatnie. Muzyka doznań i rozkoszy nosi się wysoko nad głowami. To prawda, że przyjaźń, miłość i pożądanie można znaleźć ze sobą w parze.

1 note · View note

joananasik · 3 years

Text

„Życie.”

Każdego człowieka napędza w życiu coś innego. Może to być pasja, miłość, pożądanie, żądza, smutek, wściekłość, gniew, radość, marzenie i inne. Tak naprawdę, może to być nawet kilka rzeczy równocześnie, ponieważ życie obdarza nas różnymi przeżyciami.

Kiedy się za dużo nie myśli, to życie sprawnie idzie dzień za dniem. Jednak gdy jednego dnia nastąpi ciche „pstryk” – okaże się, że coś się w nas pomału wypala. W jednych miejscach zamiast emocji zacznie pojawiać się pustka, którą ciężko zastąpić byle uczuciem.

Posiadać w życiu cele to naprawdę piękna i trudna sztuka, aby móc ciągle poszukiwać i dążyć do nich.

Myśląc i analizując wszystko nie można normalnie funkcjonować, potrzeba trochę spontaniczności i chwil odpłynięcia w krainę marzeń. Ciężko jest stawiać kroki na niepewnym gruncie, lecz mimo to trzeba cały czas iść przed siebie z podniesioną głową.

1 note · View note

joananasik · 3 years

Text

„Codzienność”

Kiedyś było pięknie i dobrze, dzisiaj świat obraca się w ogień.

Kawałek za kawałkiem – rozpada się bajka, niosąc rzeczywistość na plecach.

Odnaleźć jest się trudno – dzień schowany pod udawaną odwagą i pewnością.

Gdzieś prawdziwa ukryta pod obłoczkiem i ta prawdziwa twarz.

Chciałoby się jak motyl rozwinąć pewnego dnia skrzydła i pokazać swoje wewnętrznie ukryte piękno.

Czas jest ciężki i trudny do pokonania.

Odnaleźć bratnią duszę i ją utrzymać czasem niemożliwe.

Gdzieś chowają się dni uśmiechu, śmiechu – tuż za rogiem, ale schowane pod kluczowym słowem.

Każdego dnia wiara, nadzieja i miłość utrzymują mocno serce spragnione doznania.

#original poem #poetry #writing #writer #moja twórczość #wiersz #quotes #piece #reality #butterfly #soulmate #kawałek #rzeczywistość #motylek #bratnia dusza

2 notes · View notes

joananasik · 3 years

Text

0 notes

joananasik · 3 years

Text

„Walka z sobą”

Jestem zamknięty we własnej klatce.

W środku toczy się walka z tyloma twarzami.

Gesty i słowa nabierają nowych znaczeń, a emocje wypalają się od płonącego w środku ognia.

Wszystko zaczyna być tylko białe lub tylko czarne.

Gdzieś kryje się groza, czai się strach.

Poszukiwań koniec przyszedł sam.

Pomiędzy pytaniami zostałem i ruszyć nie mogę.

Światełko jest maleńkie, ale czy da radę pokazać mi drogę?

Odnaleźć Anioła choćby z innymi skrzydłami, by serc bramę otworzyć ponownie raczył!

1 note · View note

joananasik · 3 years

Text

„Serce i Rozum”

„Czy czujesz jeszcze coś?” ~ zapytało serce.

„Czy potrafisz ocenić jakąś sytuację?” ~ zapytał rozum.

Dlaczego odpowiedź nie może być prosta?

Życie potrafi śmiać się nam prosto w twarz.

Los przewrotny, stawia przed nami sytuacje, które powinny nas uczyć i umacniać.

Poczucie straty – kawałka siebie nie pozwala spojrzeć w czyste jutro.

Gdzieś w środku pękło wszystko, jak delikatna, cienka, szklana szyba.

Mimo wszystko chcesz postawić mocno stopy na ziemi i ruszyć dalej.

Dobrze odnaleźć małe duszki, które swoim wsparciem pomagają poczuć delikatne skrzydła.

„Czuję, ale nie wiem jeszcze co. Jest to bardzo malutkie i na razie nie potrafi się rozwinąć. Boję się.” – odpowiedziała sercu.

„Nic nie jest dla mnie jasne. Potrzebuję pomocy! – odpowiedziała rozumowi.

4 notes · View notes

joananasik · 3 years

Text

„Demony i Anioły”

Przychodzi taki czas, gdy to powraca.

Świat staje się szary, a obraz przed oczami cofa się.

„Znowu jestem tutaj, gdzie mnie już dawno nie ma.”

Powraca to jak uderzenie pioruna w czasie burzy.

One budzą się do życia i zaczynają atak.

„Gdzie podziała się tarcza ochronna?”

Demony okrążają ofiarę, wyczuły ten strach.

Upadek, twarz tuż przy ziemi.

Nagle pojawia się blask – jednorazowe światło.

Tyle emocji nie pozwala podnieść głowy, strach szumi w głowie.

Delikatny dotyk i nastaje spokój.

Oczy w końcu się spotykają.

To spotkanie z Aniołami, które przyleciały na pomoc małemu, złamanemu serduszkowi.

#original poem #poetry #writing #writer #moja twórczość #wiersz #quotes #demons #angels #fear #calm #lightning #emotions #demony #anioły #strach #spokój #piorun #emocje

0 notes

joananasik · 3 years

Text

„Muśnięcie”

Wpatrzeni w siebie, nie odrywając wzroku.

Oczekiwania zapach unosi się w pokoju.

Ciche szepty słychać w mroku.

Gra cieni rozpoczęta.

Ciała błyszczą się od przeżywanych doznań.

Ręka muska delikatnie usta, poznając i zapamiętując ten kształt.

Sylwetki przylegają mocno, zatapiając się w każdym milimetrze.

Zmysły to żywy ogień.

Dotyk, zapach, smak – tego jest za mało.

Posiąść siebie mogą tylko teraz, pożądania czując smak.

Muśnięcia, przelotne pocałunki.

Rosnąca adrenalina niosąca wielki finał.

0 notes

joananasik · 3 years

Text

„Zapamiętaj”

Przychodzi taki moment, gdy stoisz na rozdrożu.

„Gdzie dalej szukać mam drogi?”

Brakuje Ci tchu i zapadasz się w grząski grunt.

„Czy jest tu ktokolwiek?”

Poszukiwania zakończyły się niepowodzeniem. Szukania nastał koniec.

„Zawsze będę pamiętać ten dzień.”

A jednak nastał ten moment.

Myśląc o końcu, ten dobry duszek ratuje, wysyłając delikatny promień.

„Dlaczego pozostać mi warto?”

Powodów jest mało, ale jeśli znajdzie się choć jeden najmniejszy – walcz!

„Podaj mi dłoń swą i wyciągnij z tej przepaści.”

Szansa kolejna pojawiła się znikąd. Pozostając na zawsze, dając cień szansy.

„Powód do życia pozostał i kroczy ze mną za dnia i w nocy.”

Tyle piękna wokół, zobaczyć je można tylko w półmroku.

Doceń chwilę każdą, gdyż one na to czekają.

#original poem #poetry #writing #writer #moja twórczość #wiersz #quotes #crossroads #looking for something #out of breath #the end #fight #another chance #rozdroże #poszukiwania #bez tchu #koniec #walka #szansa

0 notes

joananasik · 3 years

Text

"Spotkanie"

Dotyk silnych dłoni na Twojej skórze rozpalający.

Delikatna rozmowa dwóch ciał ze sobą połączonych.

Rozpoczęta gra zmysłów i doznań.

W głowie krąży tylko jedna niewiadoma.

Usta, które skradają kawałek po kawałku, dając ukojenie tego strachu.

Dłonie mocno ze sobą połączone i na wieczność nierozłączone.

Myśl długa i krótka, ciemność gdzieś skradła.

Do zobaczenia kolejnego poranka.

1 note · View note

joananasik · 3 years

Text

"Kropelka w morzu serca"

Kropelka w morzu serca.

To mały, ale znaczący ślad, który piętnuje na zawsze nas.

Nie są to zawsze krople radości i miłości.

Czasem to ból, cierpienie i tęsknota.

Jedna, a taka wartościowa!

Poznani ludzie przekazują nam kroplę, abyśmy mogli ukształtować siebie.

Doznajemy różnych emocji.

One przychodzą i odchodzą, jak ludzie, lecz zostaje po nich kropla zwana pieczęcią wbitą w serce.

Warto docenić ten czas, w którym osoby pewne będą dla nas kiedyś tylko wspomnieniem.

5 notes · View notes

joananasik · 3 years

Text

"Poznania sens"

Mijasz codziennie tłum ludzi.

Nie myślisz kim są, co robią, czym się zajmują.

Oni są obcy, taka jest ich domena.

Jednakże, kogoś z tego tłumu poznasz jednego dnia i pozostawi on w Tobie wieczny ślad.

Człowiek człowiekowi ma dawać życia lekcję, by poznać kryjące się między wierszami nadzieje.

Jedna osoba, jeden człowiek może pokazać lub powiedzieć więcej niż tysiąc.

Dla jednych warto zaryzykować i dać się ponieść na chwilę.

Innym czasem warto pocierpieć i dojrzeć do poznania samego siebie.

Za każdym razem pozostawiają maleńką kropelkę dla morza zwanego naszym sercem.

#original poem #poetry #writing #writer #moja twórczość #wiersz #quotes #crowds #people #forever in our hearts #lesson of the day #small drop #heart #tłumy #ludzie #na zawsze #lekcja życia #mała kropla #serce

0 notes

joananasik · 3 years

Text

"Chłopak o pięknych oczach"

Wszędzie tłumy przebijają się w pośpiechu.

Nie mają chwili by spojrzeć przed siebie i pomyśleć choć chwilę.

Jednak w całym tym zamieszaniu widać JEGO.

On stoi uśmiechnięty i spokojnie obserwuje innych.

To chłopak o pięknych, szczerych oczach.

On już wie, doświadczył mocy czasu, który odbiera mu każdą cenną chwilę.

Teraz żyje pełnią każdej sekundy, bo wie, że to jego mały zbiór, który pozostawi, aby inni widzieli.

Czy to Cię dziwi, że wybrał życie, które mu zostaje po kawałku odebrane?

To chłopak o pięknych oczach, który chce pokazać innym, że warto się na chwilę zatrzymać by żyć!

On stoi uśmiechnięty i prosi w duchu, by każdy mógł życie swoje przeżyć w pełni.

0 notes

joananasik · 3 years

Text

Czy też tak kiedyś miałaś?

Poszukując czegoś, odnaleźć coś niespodziewanego?

Dwie małe duszyczki – bratnie dusze odnalazły siebie.

Spotykając bliską osobę, odnajdziesz spokój w sobie.

Chodźmy w rytmie melodii przeznaczenia, krocząc ku smaku jutrzejszego spełnienia.

#original poem #poetry #writing #writer #moja twórczość #wiersz #quotes #looking for something #soul mates #my melody #destiny #poszukiwania #bratnia dusza #melodia #przeznaczenie

5 notes · View notes

joananasik · 3 years

Text

Tyle minęło dni, tyle minęło lat.

Płynie uczuć słodkich smak.

Te wspomnienia , wybory i zmartwienia.

Tęcza i burza wymieniają uderzenia.

Promyk słoneczka uśmiechy zbiera.

Nastają dni szczęścia i radości.

Jesteś moim BOHATEREM, który kroczy ze mną przez ten świat tajemniczości.

0 notes