Having both of my protagonists for my webcomic be aromantic can be a little daunting sometimes, because I've met so many people online that just completely disregard Aro and/or Ace rep in favour of shipping something.
Alloromantic folks are totally valid obviously, don't get me wrong, but like dude just let us Aromantics have SOMETHING.
It's honestly one of my biggest pet peeves with the internet.
Hi!! My name Is Mika, and Welcome to my blog! This is a self-ship / Self- Insert blog. I'm 23, go by he / they / them, Neurodivergent, and I have a LOT, and I mean a LOT of F/O'S I am currently in love with! I ship priority with some, but for the most part, I am romantically involved with a lot personally. Please be sure to read my blogs rules before interacting and read about page! Even sneak a peak at the Mun page for a little more backstory about me!
Since a lot of my posts are buried under 3 years of blogging -_-”7 I’m finally going to do one of these for all my analysis/mini analysis and meta posts. I keep losing track on what I’ve already posted so hopefully this will keep me more organised and also make it easier to find stuff. I’ve tried to keep them in age order from oldest to newest.
I’ll also try to keep this updated with future posts ^-^
Also don’t trust the summary titles, I’m really bad at summarising do’h
Ruby saying how it was Norman who taught him about pokeblocks and natures showing that Norman was teaching him the basics of contests without Ruby’s knowledge prior to RS
Ruby showing an interest in cute things and Sapphire showing an interest in nature in the childhood flashback
Love and sacrifice being the meaning of true beauty
Ruby reliving his worst memory of losing his dad in the final battle of RS
Frantic similarities between RS and ORAS
Sapphire and Ruby already in a relationship in ORAS
Sapphire’s less tomboyish traits in ORAS being because she learn to accept herself
Emerald’s character developement in ORAS
Ruby letting his fears get to him again in ORAS
How Ruby and Sapphire learned to accept themselves through each other
Sapphire’s character developement through RS and ORAS
Ruby and Sapphire defining Best Friends Forever with how even after being seperated and not knowing one another they still became best friends again
Similarities between Ruby and Norman
Sapphire showings signs of having strong precognitive ability
Zinnia being right for not accepting Mr Stone’s apology
The bond between Sapphire and Rono
Ruby’s choice of posters reflect important points in his and Sapphire’s journies
Ruby’s selfless decisions always backfire on him
Jaun’s analysis on Sapphire and Ruby’s ability to cope with stressful situations and how it summarises how they reacted to the meteor in ORAS
Ruby is a badass
ORAS being a parallel to the Seafloor Cavern arc in RS
Headcanon for Sapphire and Ruby having high funtioning autism
The intro to ORAS and Ruby searching for Rayquaza are parralels to the RS intro and Norman searching for Rayquaza
Parallels between Sapphire not being told about the orbs on mirage island and not being told about the meteor and how it triggers an anxiety reaction
Ruby and Sapphire’s battle styles
Ruby and Sapphire already being in a relationship prior to ORAS
Popstar outfit suits Sapphire more than the Rockstar outfit
Ruby and Norman being predicted to fight the final battle together
Ruby using Sapphire’s name as the passcode for the aircar
Sapphire being the only character to understand why Ruby does things and help him improve himself
Ruby’s training between RS and ORAS
Ruby not wanting to fight for Hoenn fearing that him being seen battling will be a repeat of the salamence incident
Sapphire losing her voice fearing a repeat of being cut out of the fight and others being harmed from it
Ruby secretly training himself prior to RS and offscreen during RS
Wally acting as a mediater of sorts to resolve the conflict between Ruby and Norman
Sapphire and Ruby’s personality change as children reflecting how they respond to conflicts
Hypothetical AU of what would Ruby and Sapphire be like if the Salamence incident never happened
Ruby learning not to run away from his fears in ORAS
Courtney teaching Ruby the true meaning of beauty and sacrifice
Ruby and Sapphire being stressed whenever seperated and unbeatable together
Sapphire refusing to take Ruby’s hand in ORAS mirrors her not taking his hand after the salamence incident
Sapphire knows about the flame of memory showing that her and Ruby have at least talked about some of the final battle prior to Emerald arc
Summary of how Sapphire interacts with others
Early RS arc showing how Ruby is not as selfish as he makes himself out to be
Ruby and Sapphire’s contest outfits reflecting how the remember each other
Ruby and Sapphire’s developement revolving around trauma and overcoming it together
Summary of Ruby’s fears in ORAS
Ruby learning from Norman’s mistakes
Ruby and Sapphire love each other for who they are
Ruby and Sapphire supporting and sharing each others interests by bringing each other into their worlds
Ruby going back to his love of the outdoors thanks to Sapphire
Sapphire enjoying the city being parallel to Ruby enjoying nature
Sapphire overcoming her trauma to regain her voice
Ruby now being more open about how he feels
Ruby and Sapphire both having a skill for crafting clothes
Norman being Platinum and Moon’s father (Headcanon)
Ruby being too focused on Sapphire in the heat of battle whilst Sapphire focuses on the threat
Ruby and Sapphire’s good chemistry in the Emerald arc
Ruby and Sapphire’s good chemistry in the ORAS arc
ORAS being nessesary to Ruby’s character developement
Ang Eraserheads ay isa sa mga tanyag na Pinoy alternative rock na banda sa Pilipinas noong kasikatan ng alternative rock noong unang bahagi ng dekada 1990. Tinuturing ang Eraserheads bilang ang banda na nagbukas ng pintuan upang magtagumpay ang ibang bandang Pilipino katulad ng Rivermaya, Parokya ni Edgar, at Yano. Tinatawag sila kadalasan ng kanilang mga tagahanga bilang "E-heads."Naglabas din ang banda ng ilang awitin ("singles"), album at EP na umabot sa numero uno. Mas hayag ito sa paglabas ng ikatlo nilang istudyo album, ang Cutterpillow, na umabot sa estadong platinum ng makailang ulit. Ang Eraserheads ang isa sa pinakamatagumpay na musikero sa kasaysayan ng Pilipinas na nagbunsod sa kanila sa pandaigdigang entablado. Dahil dito, iginawad sa kanila ang Taong Buwan (Moon Man) sa MTV Video Music Awards.Matagumpay ang pagbenta ng kanilang unang album sa isang pangunahing record label, ang Ultraelectromagneticpop, inilabas noong 1993 ng BMG Records. Inihatid ng album na ito ang underground "college rock" scene sa pampublikong kamalayan.Hinggil sa malaking impluwensiya at ambag nila sa musikang Pilipino ngayon, kadalasang tinatawag silang "The Beatles ng Pilipinas."Noong 1997, nanalo sila sa 1997 MTV Video Music Awards sa Lungsod ng New York, Estados Unidos at nagkamit ang awiting "Ang Huling El Bimbo" ng parangal bilang Asian Viewer's Choice Award noong nakaraang taon.
Ang Parokya ni Edgar ay isang banda mula sa Pilipinas na nabuo noong 1993 ng isang grupo ng mag-aaral na galing sa Mataas na Paaralang Ateneo de Manila. Nakilala ang banda kanilang mga orihinal na musikang rock novelty at kadalasang paglalapat ng kanta na hinango sa sikat na mga kanta.Ang banda ay kilala at ginugunita para sa kanilang orihinal na bato bagong bagay o karanasan awit at madalas mga katawa-tawang mga pabalat ng album. Ang banda ay gumagamit ng iba't ibang estilo mula sa isang kanta sa ibang - alternative rock sa pop rock, kalungkutan sa rapcore, at iba pa - habang nagbibigay ng katawa-tawa kaluwagan sa kanilang mga tagapakinig. Sa kabila ng pagkakaroon ng "Edgar" sa pangalan ng band, wala ng mga miyembro pumunta sa pamamagitan ng ito.
Ang Rivermaya ay isang maimpluwensiyang bandang Pinoy alternative rock na nabuo noong 1993. Ito ay binubuo ni Mark Escueta, Mike Elgar, Japs Sergio, Jayson Fernandez, Ryan Peralta, at Norby David. Ang kanilang musika ay nagbago mula ordinaryong rock, hard rock, pop, progressive at iba pa. Sila ang ikalabing tatlong pinakamabentang musiko sa Pilipinas.Ang mga unang myembro ay binuo nina Jesse Gonzales bilang mang-aawit, Kenneth Ilagan sa gitara, Nathan Azarcon sa bass na gitara, Rome Velayo sa tambol, at Rico Blanco sa keyboards at ikalawang mang-aawit. Si Lizza Nakpil ang kanilang tagapamahala at si Chito Rono ang director na gusto silang gawin isang rock show band. Xaga ang tawag sa kanilang banda noon.Sa proseso ng lubos na pag-eensayo, si Ilagan ay napalitan ni Perfecto “Perf” de Castro, kababata ni Azarcon; si Mark Escueta naman aypumalit kay Velayo; at si Francisco “Bamboo” Manalac ay pumalit kay Gonzales. Nung si Bamboo na ang pangunahing bokalista ng banda,napagdesisyunan ng mga myembro na palitan ang Xaga at gawing Rivermaya ang opisyal na pangalan ng banda. Sinimulan nila ang paggawa ng orihinal na kanta tulad ng “Ulan”, “214”, at “Awit ng Kabataan” (karamihan ay sinulat ni Rico Blanco) upang makahatak ng atensiyon sa mga recording companies.
Nabuo noong 2001, sinimulan ng Silent Sanctuary ang kanilang rebolusyon upang pahupain ang sakit ng mga binigo at sinugatang puso. Sa pamumuno nina Norman Dellosa (bokalista, gitarista), Paolo Legaspi (baho, bokalista), at Allen Calixto (tambol), pinasikat ng banda ang iba’t ibang hugot love songs na kinahumalingan ng masa. Isa sa mga pumukaw ng atensyon ng mga OPM enthusiasts ang masayang tunog ng Summer Song mula sa album na Monodramatic noong 2007. Makikitaan ng bahid ng kasaysayan ang kanta sa mga aspeto nito ng tunog, istorya ng kanta, at sa paggamit o porma ng akda.Maiba sa natural na tunog ng Silent Sanctuary, mararamdaman sa Summer Song ang mas magaang emosyonal na pasanin, na ipinarinig nang mabilis at maligayang musika. Kung ikukumpara sa mga naunang awitin ng Silent Sanctuary, binigyang tugon ng naturang kanta ang pagbabago sa mga usong musika. Kung ating mamasapatin ang OPM sa mga huling buwan ng dekada 1970 hanggang maagang dekada 2000, maririnig sa mga awitin ng mga bandang tulad ng Apo Hiking Society, at mga mang-aawit tulad nina Rey Valera at Ogie Alcasid ang malumanay na pagpapahayag ng kanilang mga emosyon.
Ang Kamikazee ay isang banda mang-aawit Filipino rock na nabuo noong 2000. Ang banda ay binubuo ng Jay Contreras (vocals), Jomal kiya ' ab at Humantong Tuyay sa (Lead at Rhythm Guitar), Puto Astete (Bass) at Bords ang bayan ng burdeos (Drums).Mga tagahanga at kritiko ay inilarawan ang mga banda ng musika bilang isang halo ng mga pop-punk at matapang na bato. Sa agosto 2015, ang banda ay pansamantalang reunited pagkatapos ng isang maikling pahinga inihayag mas maaga sa enero 2015 at sa 2016 ang band opisyal na ipinasok sa isang walang taning na pahinga. Sila-play sa kanilang farewell concert sa disyembre 10 2015 sa Smart Araneta Coliseum.Ang banda ay binubuo nina Jay Contreras, Led Tuyay, Jomal Linao, Puto Astete at Bords Burdeos. Sumikat ang grupo sa kanilang mga awiting “Narda”, “Chiksilog”, “Martyr Nyebera” at “Huling Sayaw".Noong 2002, inilabas ng banda ang kanilang unang album na “Kamikazee”. Noong 2005, inilabas nila ang awiting “Chiksilog” na bahagi ng compilation album na “Rok On!”. Noong 2006, inilabas nila ang kanilang ikalawang album, ang “Maharot”, kung saan kabilang ang awitin na “Narda”. Sumikat ng husto ang banda dahil sa awiting ito at ginamit rin bilang soundtrack ng teleseryeng “Darna” sa GMA 7.
- Ito ay nabuo noong 1989. Ang membro ay binubuo nina Ely Buendia (lead vocal), Buddy Zabala (bass guitar), Marcus Adoro (lead guitar), Raimund Marasigan (drums and percussion). Ang Eraserhead ay isa sa mga pinaka successful na banda sa bansa. Sila ay tinatawag minsan na "The Beatles of the Philippines." Sila ay naging sikat dahil sa mga kantang naikanta nila na "Ang Huling el Bimbo," "With a Smile," and "Spoliarium." Albums: Ultraelectromagneticpop (1993), Circus (1994), Cutterpillow (1995), Fruitcake (1996), Sticker Happy (1997), Natin99 (1999), Carbon Stereoxide (2001).Ang Eraserheads ay isa sa mga tanyag na Pinoy alternative rock na banda sa Pilipinas noong kasikatan ng alternative rock noong unang bahagi ng dekada 1990. Tinuturing ang Eraserheads bilang ang banda na nagbukas ng pintuan upang magtagumpay ang ibang bandang Pilipino katulad ng Rivermaya, Parokya ni Edgar, at Yano. Tinatawag sila kadalasan ng kanilang mga tagahanga bilang "E-heads."Naglabas din ang banda ng ilang awitin ("singles"), album at EP na umabot sa numero uno. Mas hayag ito sa paglabas ng ikatlo nilang istudyo album, ang Cutterpillow, na umabot sa estadong platinum ng makailang ulit. Ang Eraserheads ang isa sa pinakamatagumpay na musikero sa kasaysayan ng Pilipinas na nagbunsod sa kanila sa pandaigdigang entablado. Dahil dito, iginawad sa kanila ang Taong Buwan (Moon Man) sa MTV Video Music Awards. Noong 1997, nanalo sila sa 1997 MTV Video Music Awards sa Lungsod ng New York, Estados Unidos at nagkamit ang awiting "Ang Huling El Bimbo" ng parangal bilang Asian Viewer's Choice Award noong nakaraang taon. Ang Genres nila ay Alternative Rock, Pop, Experimental, Original Pinoy Music (OPM).
2. Parokya ni Edgar
-Ang Parokya ni Edgar[1] ay isang banda mula sa Pilipinas na nabuo noong 1993 ng isang grupo ng mag-aaral na galing sa Mataas na Paaralang Ateneo de Manila. Nakilala ang banda kanilang mga orihinal na musikang rock novelty at kadalasang paglalapat ng kanta na hinango sa sikat na mga kanta. Ang banda ay kilala at ginugunita para sa kanilang orihinal na bato bagong bagay o karanasan awit at madalas mga katawa-tawang mga pabalat ng album. Ang banda ay gumagamit ng iba't ibang estilo mula sa isang kanta sa ibang - alternative rock sa pop rock, kalungkutan sa rapcore, at iba pa - habang nagbibigay ng katawa-tawa kaluwagan sa kanilang mga tagapakinig. Sa kabila ng pagkakaroon ng "Edgar" sa pangalan ng band, wala ng mga miyembro pumunta sa pamamagitan ng ito. Sila ay nakilala dahil sa kanilang original pop, rock, at novelty songs.
Ang miyembro ay binubuo nina
Alfonso "Chito" Miranda, Jr (humantong vocals)
Francis Vincent "Vinci" Montaner (backup vocals]] / monologo / nakakatawa kaluwagan)
Buhawi "Buwi" Meneses (bass gitara)
Darius Gerard "Dar" Semaña (humantong gitara)
Gabriel Ignatius "satsat" Chee Kee (ritmo gitara / vocals)
Ferdinand "Dindin" Moreno (dram kit | drums)
Ang mga kantang naisulat nila ay Khangkhungkhernitz (1996), Buruguduystunstugudunstuy (1997), Gulong Itlog Gulong (1999), Edgar, Edgar Musikahan (2002), Bigotilyo (2003), Halina Sa Parokya (2005), Solid (2007), Middle-Aged Juvenile Novelty Pop Rockers (2010), Pogi Years Old (2016).
3. Rivermaya
- Ang Rivermaya ay isang maimpluwensiyang bandang Pinoy alternative rock na nabuo noong 1993. Ito ay binubuo ni Mark Escueta, Mike Elgar, Japs Sergio, Jayson Fernandez, Ryan Peralta, at Norby David. Ang kanilang musika ay nagbago mula ordinaryong rock, hard rock, pop, progressive at iba pa. Sila ang ikalabing tatlong pinakamabentang musiko sa Pilipinas. Ang mga unang myembro ay binuo nina Jesse Gonzales bilang mang-aawit, Kenneth Ilagan sa gitara, Nathan Azarcon sa bass na gitara, Rome Velayo sa tambol, at Rico Blanco sa keyboards at ikalawang mang-aawit. Si Lizza Nakpil ang kanilang tagapamahala at si Chito Rono ang director na gusto silang gawin isang rock show band. Xaga ang tawag sa kanilang banda noon. Sa proseso ng lubos na pag-eensayo, si Ilagan ay napalitan ni Perfecto “Perf” de Castro, kababata ni Azarcon; si Mark Escueta naman ay pumalit kay Velayo; at si Francisco “Bamboo” Manalac ay pumalit kay Gonzales. Nung si Bamboo na ang pangunahing bokalista ng banda, napagdesisyunan ng mga myembro na palitan ang Xaga at gawing Rivermaya ang opisyal na pangalan ng banda. Sinimulan nila ang paggawa ng orihinal na kanta tulad ng “Ulan”, “214”, at “Awit ng Kabataan” (karamihan ay sinulat ni Rico Blanco) upang makahatak ng atensiyon sa mga recording companies. Ang mga miyembro ay sina Baguhin
Pangkasalukuyang myembro
Mark Escueta – tambol, mang-aawit, okasyonal sa perkusyon (1993–present); occasional gitara (2007–kasalukuyan)
Mike Elgar – gitara, mang-aawit (2001–kasalukuyan); keyboards (2007–2011)
Japs Sergio – bass na gitara, mang-aawit (2001-kasalukuyan); okasyonal gitara (2007–kasalukuyan)
Jayson Fernandez – pangunahing mang-aawit, gitara (2007–kasalukuyan); (kasalukuyang nasa hiatus)
Ryan Peralta – keyboards, percussions (2011–kasalukuyan)
Norby David – gitara, okasyonal sa bass na gitara, mang-aawit (2011–kasalukuyan)
Mga dating Miyembro Baguhin
Rico Blanco – pangunahing mang-aawit (1999–2007); gitara, keyboards (1993–2007)
Nathan Azarcon – bass na gitara, mang-aawit (1993–2001)
Francisco "Bamboo" Mañalac – pangunahing mang-aawit (1993–1999)
Perfecto "Perf" de Castro – gitara, mang-aawit (1993–1995)
Victor "Kakoi" Legaspi – gitara (2001–2004)
Mark Escueta - Tambol(1993–2001)
Mga kantang kanilang naisulat
Rivermaya (1994)
Trip (1996)
Atomic Bomb (1997)
It's Not Easy Being Green (1999)
Free (2000)
Tuloy ang Ligaya (2001)
Between the Stars and Waves (2003)
Isang Ugat, Isang Dugo (2006)
Buhay (2008)
Closest Thing to Heaven (2009)
4. Itchyworms
- Ito ay nabuo noong 1996. Nailagay nila ang pangalang itchyworms sa loob ng OPM noong 2006.
Mga tatak
Viva/Neo Records
Universal Records Philippines
Sony Music Philippines
Mga miyembro
Jazz Nicolas
Kelvin Yu
Chino Singson
Jugs Jugueta
Mga dating miyembro
Hadrian Cruz
Discograpiya
Mga Album
Little Monsters Under Your Bed (Viva/Neo Records, 2001)
And The Worm Jumped Over The Moon (Independently released, 2003)
Close-Up Season of Smiles Christmas CD (Universal Records, 2006)
Astig...The Biggest Band Hits (Universal Records, 2006)
AYUZ! Pinoy Alternative's Power Cuts (Viva/Neo Records, 2006)
SUPER - The Biggest Opm Hits Of The Year (Universal Records, 2007)
Kami nAPO Muna Ulit (Universal Records, 2007)
Musika Sa Bahay Ni Kuya: The Best Of Pinoy Big Brother Hits (Star Records, 2008)
Gusto Ko Ng Rock (Sony Music, 2009)
5. Apo hiking Society
-Apo Hiking Society o payak na Apo lamang, ay isang grupong mang-aawit sa Pilipinas na unang binuo noong kalagitnaan ng dekada 1970. Nagsimula ang grupo noong 1969 sa Ateneo de Manila, na may 15 miyembro; John Paul Micayabas, Lito de Joya, Sonny Santiago, Gus Cosio, Renato Garcia, Chito Kintanar, Kenny Barton, Bruce Brown, Butch Dans, Kinjo Sawada, Ric Segreto Macaraeg, Goff Macaraeg, Doden Besa, Jim Paredes, and Boboy Garovillo.
Sa pagsulong ng mga estudyante sa kolehiyo, sumali si Danny Javier sa grupo. Pagkatapos ng graduation, umalis ang karamihan sa mga miyembro nito upang ituloy ang mga indibidwal na karera, na may tatlong miyembro na lang ang natitira, na binubuo nina Jim Paredes, Boboy Garovillo at Danny Javier.
Unang nagkamit ng pagkilala ang Apo Hiking Society noong 1973 nang magbigay sila ng farewell concert sa Meralco Theater sa Pasig, Metro Manila, Philippines. Kakatapos pa lamang ng kolehiyo, naging usap-usapan ng Ateneo de Manila University at mga karatig campus ang grupo para sa kanilang musika. Sa ngayon, ang grupo ay naglabas ng 27 album sa apat na dekada ng karera nito. Dalawang napakalaking matagumpay na tribute album ang ginawa noong 2006 at 2007 ng management group nito. Nakakuha rin ang Apo Hiking Society ng maraming parangal dahil sa kanilang pagiging napakahusay.
Ang ilan sa mga sumikat nilang kanta ay; Ewan, Goodtime, Panalangin, When I met you, Batang Bata ka pa, at Mahirap magmahal ng syota ng iba.